Loading...
O Κύκλος του Χαμένου
Μονόκερου!!
Loading...
Loading...
1ο Δ.Σ Αγριάς Συμμετοχή στη δράση
του Εθνικού Θεάτρου
" Η κ. Μονόκερος σας γράφει..."
Η Μαγική Βιβλιοθήκη
Επεισόδιο 1
Επεισόδιο 1
Σήμερα το πρωί, ένα ταχυδρομικό περιστέρι έφερε στον Θωμά ένα παράξενο μήνυμα. Ήταν τυλιγμένο στο ποδαράκι του και δεμένο με έναν σπάγκο. Ο Θωμάς το πήρε και αφού έδωσε στο περιστέρι λίγα ψίχουλα και του χάιδεψε το κεφαλάκι, το άφησε να φύγει. Μετά ξετύλιξε το χαρτάκι και διάβασε:
«Έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς στη βιβλιοθήκη. Συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου.
Αργυράννα».
«Έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς στη βιβλιοθήκη. Συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου.
Αργυράννα».
Το ίδιο ακριβώς μήνυμα και με τον ίδιο τρόπο έλαβε η Στέλλα. Νάτοι λοιπόν τώρα. Έχουν συναντηθεί στην είσοδο της βιβλιοθήκης και μπαίνουν μαζί μέσα.
«Τι λες να μας θέλει;» ρωτάει ο Θωμάς τη φίλη του.
«Δεν έχω ιδέα. Άραγε έχει φωνάξει και τα άλλα παιδιά του Κύκλου του Μονόκερου;»
Ο Κύκλος του Μονόκερου είναι μια ομάδα παιδιών που συναντιούνται στη βιβλιοθήκη της Αργυράννας, γύρω από έναν…….
«Τι λες να μας θέλει;» ρωτάει ο Θωμάς τη φίλη του.
«Δεν έχω ιδέα. Άραγε έχει φωνάξει και τα άλλα παιδιά του Κύκλου του Μονόκερου;»
Ο Κύκλος του Μονόκερου είναι μια ομάδα παιδιών που συναντιούνται στη βιβλιοθήκη της Αργυράννας, γύρω από έναν…….
Ας αφήσουμε όμως την πολυλογία. Τα δύο παιδιά έχουν ήδη ανεβεί στη σκάλα και μπαίνουν στην αίθουσα. Βρίσκουν την Αργυράννα πάνω σε μια σκάλα να ξεφυλλίζει κάποια βιβλία από τα πιο ψηλά ράφια.
«Αργυράννα! Τι συμβαίνει;»
«Παιδιά μου! Σας ευχαριστώ που ήρθατε τόσο γρήγορα. Έχουμε μια επισκέπτρια. Πηγαίνετε να της κάνετε παρέα και έρχομαι. Απ’ ό,τι φαίνεται, έχουμε μπόλικη δουλειά σήμερα».
«Αργυράννα! Τι συμβαίνει;»
«Παιδιά μου! Σας ευχαριστώ που ήρθατε τόσο γρήγορα. Έχουμε μια επισκέπτρια. Πηγαίνετε να της κάνετε παρέα και έρχομαι. Απ’ ό,τι φαίνεται, έχουμε μπόλικη δουλειά σήμερα».
Ένα σιγανό κλάμα ακούγεται από το βάθος της αίθουσας. Η Στέλλα και ο Θωμάς πλησιάζουν απορημένοι και βλέπουν ένα μικρό κορίτσι να κάθεται κοντά στον ξύλινο μονόκερο. Δάκρυα κυλούν στα μαγουλάκια του. Δίπλα του, στο πάτωμα, είναι αφημένα ένα ψάθινο καλαθάκι και μια κόκκινη κάπα. Υπάρχουν και βιβλία. Πολλά βιβλία, ανοιγμένα σε διάφορες σελίδες.
«Γεια σου κοριτσάκι».
Το κοριτσάκι πετάγεται τρομαγμένο και κρύβεται πίσω από το μονόκερο.
«Μη φοβάσαι! Είμαστε φίλοι της Αργυράννας. Εγώ είμαι ο Θωμάς…»
«Και εγώ η Στέλλα. Εσένα πώς σε λένε;»
«Γεια σου κοριτσάκι».
Το κοριτσάκι πετάγεται τρομαγμένο και κρύβεται πίσω από το μονόκερο.
«Μη φοβάσαι! Είμαστε φίλοι της Αργυράννας. Εγώ είμαι ο Θωμάς…»
«Και εγώ η Στέλλα. Εσένα πώς σε λένε;»
Το κοριτσάκι τους κοιτά για λίγο επιφυλακτικά και μετά σηκώνει τους ώμους. «Δεν ξέρω».
«Πώς γίνεται αυτό;» λέει η Στέλλα. «Όλοι οι άνθρωποι ξέρουν το όνομά τους».
«Εγώ δεν το ξέρω. Ξέρω μόνο ότι οι άλλοι με φωνάζουν…». Το κοριτσάκι διστάζει λίγο, μα τελικά το λέει: «Με φωνάζουν Κοκκινοσκουφίτσα»
Ο Θωμάς και η Στέλλα κοιτάζονται με γουρλωμένα μάτια.
«Επειδή φοράω τούτο εδώ» λέει το κοριτσάκι δείχνοντας την κόκκινη κάπα της.
«Πώς γίνεται αυτό;» λέει η Στέλλα. «Όλοι οι άνθρωποι ξέρουν το όνομά τους».
«Εγώ δεν το ξέρω. Ξέρω μόνο ότι οι άλλοι με φωνάζουν…». Το κοριτσάκι διστάζει λίγο, μα τελικά το λέει: «Με φωνάζουν Κοκκινοσκουφίτσα»
Ο Θωμάς και η Στέλλα κοιτάζονται με γουρλωμένα μάτια.
«Επειδή φοράω τούτο εδώ» λέει το κοριτσάκι δείχνοντας την κόκκινη κάπα της.