Historyczne historyjki - legendy  z naszych regionów

Historyczne historyjki

Wspólne książki partnerów projektu eTwinning.

Literowy zawrót głowy

Wszystkie domki na drzewach wyglądały podobnie. Były dość małe, drewniane a przed wejściem miały niewielką werandę otoczoną barierką. Ich dachy były spadziste, pokryte czerwoną lub brązową dachówką. Posiadały również komin. Zewnętrzne ściany domków pomalowane były na różne pastelowe kolory.

Ich czarna czeluść skrywała mroczne tajemnice zamku. Dawno nie było w nich szyb czy kolorowych witraży. Królowa nie zdawała sobie sprawy, że jej czas dawno minął i żyje tak jakby czas się zatrzymał 1000 lat temu.

Był to kocur dorodny , kroczył dostojnie , rozglądał się uważnie. Wszystkie zwierzęta, zamieszkujące okolice, bacznie mu się przyglądały. Pewnie wiedziały, że jest to słynny Bonifacy zamieszkający w podziemiach starej baszty. Bonifacy słynął z mocnego, władczego, nieustępliwego charakteru i słusznie należało się z nim liczyć, żeby nie mieć problemów.

Wszyscy się bali, oprócz Romualda. Był to starzec, drwal, który stronił od ludzi. Nie miał potrzeby rozmawiania z nikim, bo nie czuł się bezpiecznie wśród ludzi. Jego jedynymi przyjaciółmi były rośliny. Gdy tylko znajdował się wśród drzew, krzewów, kwiatów czuł radość...

“Czekałem na Ciebie Bonifacy. Przepowiednia mówiła, że spotkam kota, który zmierzy się ze mną. Niestety jest już za późno, ponieważ mam czarodziejską władzę nad wszystkimi myszami. Sprawię, aby myszy zniszczyły całe miasto i zbiory”. Smok nie wiedział jednak, jaki odważny był Bonifacy. Stary kocur rzucił się na smoka, walczył z nim tak długo dopóki czar który smok rzucił na myszy nie znikł. Wszystkie gryzonie w popłochu uciekły z miasta wraz ze smokiem. Po tym szlachetnym czynie Bonifacego miasto nadało nazwę jednej wieży (tej, pod którą walczył ze smokiem) Baszta Koci Łeb.

Po piratach nie było śladu, wszyscy odetchnęli z ulgą. Jednak ta historia miała swój koniec. Otóż… Nieopodal miejsca, w którym rozgrywały się wydarzenia, znajomi i rodzice uratowanych dzieci postanowili, że zbudują arkę, by móc jak najszybciej wyruszyć z odsieczą;&nbsp;chcieli bowiem uwolnić Maxa. Do pracy dołączyli także Gryfiny. Pracowali wytrwale dzień i noc. Gdy mieli już wypływać w morze, okazało się, że statek pomieści tylko niewielu. Ustalono, że na wyprawę morską wybiorą się tylko Gryfiny, natomiast ludzie będą mieszkać&nbsp;w lesie, które wcześniej było domem ptaków. Ludzie zadomowili się, zbudowali domy, szkołę, sklepy, a miejsce to nazwali: Gryfino. Potomkowie mieszkają tam do dziś dnia. A co się stało z Gryfinami? Ludzie opowiadają, że czasami przy pełni księżyca i szumie wiatru słychać skrzydła ptaków; wierzą,&nbsp;że nadal opiekują się oni swoim dawnym lasem, i że nadal poszukują Maxa.

Bonifacy próbował przegonić myszy, ale one ani drgnęły, ponieważ były zaczarowane przez smoka. Po jakimś czasie ogromna bestia wstała, a gryzonie się rozproszyły. Wielki stwór przemówił….

Misia i Mateo były bardzo towarzyskie i chętnie bawiły się z innymi dziećmi z wioski. Często też, bez wiedzy rodziców, wymykały się z domu.

Jeden dom na skraju wioski różnił się od innych. Mieszkała tam czteroosobowa rodzina z dwójką dzieci – dziewczynką i chłopcem. Dziewczynka miała na imię Misia a jej brat – Mateo. Ojciec dzieci był bardzo odważnym wojownikiem, który w razie niebezpieczeństwa dowodził ochroną całej wioski. Na co dzień zajmował się wyrobem broni- łuków, mieczy oraz tarczy ale dzięki swoim zdolnościom, rzeźbił również zabawki dla dzieci oraz wykonywał różne sprzęty domowe. Często również wraz z innymi mężczyznami polował. Mama dzieci, podobnie jak jej sąsiadki zajmowała się szyciem ubrań, wykonywała też piękne kołdry i narzuty.

Dawno, dawno temu, za siedmioma milami, za siedmioma górami, w czasach, gdy jeszcze żyły roboty, powstał domek. Był on inny od wszystkich. Kiedyś w takich&nbsp; pomieszczeniach na drzewach mieszkali ludzie. Domek ten zbudowano w ciągu jednego dnia; okazało się jednak, że niesforny&nbsp; konstruktor pomylił wymiary. Posłuchajcie, co było dalej.

Są lasy liściaste, iglaste - to na pewno. Są też lasy krzywe, uwierzcie mi. To, że są KRZYWE sprawiła pewnego razu natura, a może pomógł mu w tym człowiek? Co dokładnie stało się w latach trzydziestych ubiegłego wieku? Otóż...

Ludzie bardzo bali się schodzić na ziemię, ponieważ w okolicy grasował smok. Gad był wielki i ciężki. Miał skrzydła ale jego tusza uniemożliwiała mu latanie. Jadł wszystko co znalazł na swojej drodze. Jego skóra była koloru zielonego. Umożliwiło mu to doskonały kamuflaż. Wystarczyło, że smok stał nieruchomo za krzakami a stawał się praktycznie niewidzialny.

Książeczka ta została stworzona przez cały zespół projektu eTwinning <a href="https://twinspace.etwinning.net/112117/home">„Literowy zawrót głowy”</a> jako rezultat współpracy grup międzyszkolnych.

Wspólnie, poprzez głosowanie, wybraliśmy cztery wyjątkowe miejsca w Polsce. Uczestnicy projektu, w czterech międzyszkolnych grupach stworzyli o nich opowiadania. Autorzy napisali legendy, a ilustratorzy wykonali prace plastyczne i grafiki.&nbsp;

Miejsca naszych legend: 1. <a href="bookcreator://page/dMaWwy-CQ76Ru9QZyX0EmQ">Krzywy Las</a> - pomnik przyrody z okolic Gryfina, 2. <a href="bookcreator://page/urRclGq4RCm1PIqXgMgrqQ">Baszta Koci Łeb</a> w Toruniu, 3. <a href="bookcreator://page/YZICIVTzSlCUJNSn1r1w0g">Dom do góry nogam</a>i w Szymbarku, 4. <a href="bookcreator://page/_oezcXwDRRy43uP6cvx-Cw">Niedokończony zamek</a> w Łapalicach.

Wykorzystane zdjęcia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzywy_Las_(pomnik_przyrody) https://pl.wikipedia.org/wiki/Baszta_Koci_%C5%81eb_w_Toruniu https://pl.wikipedia.org/wiki/Szymbark_(wojew%C3%B3dztwo_pomorskie) https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_%C5%81apalicach Pozostałe zdjęcia i obrazki pochodzą z programu Canva, w którym były tworzone grafiki lub zostały wykonane przez uczestników projektu.

W każdym domku były dwa pokoje, kuchnia i łazienka. Ponieważ domki były drewniane, w każdym pomieszczeniu były gaśnice na wypadek pożaru. Na czubkach drzew znajdowały się także duże zbiorniki na deszczówkę.

Przed wiekami w toruńskich spichlerzach zadomowiły się myszy. Władze miasta wezwały koty na pomoc. Spośród nich wyróżniał się jeden bury kocur...

- Jak się nazywasz? – spytał starzec. - Jestem Max Gryfinder – odpowiedział Gryfin, - a Ty? - Ja mam na imię Romuald i jestem drwalem, a kim wy jesteście? - Jesteśmy Gryfinami. Dziękuję, że odprowadziłeś mnie do mojej rodziny. Byłem tak zmęczony, że zgubiłem drogę.

W dalszej rozmowie z Maxem, Romuald dowiedział się, że w nocy Gryfiny strzegą wybrzeża przed piratami, a rankiem przylatują do starego lasu pod Gryfinem, który był ich domem. Ostatnia noc była wyjątkowo ciężka. Gromada pirackich statków próbowała zdobyć nadmorski gród Wolin. Gryfini dzielnie walczyli i obronili wybrzeże. W drodze powrotnej Max zauważył, że kilku piratów przedostało się na ląd i porwało dwoje małych dzieci. Uratował je i dopiero wtedy wyruszył na nocleg.

Zobaczywszy to miejsce, zeskoczyła z konia i podeszła bliżej. Chciała poczuć się jak prawdziwa królowa, która posiada kosztowności. Weszła więc do jaskini, a jej oczom ukazał się olśniewający blask. Upajała się tą chwilą.&nbsp; Zaczęła przymierzać złote i srebrne pierścionki, naszyjniki wysadzane brylantami, dotykać diamentowe puchary. Przemieszczała się z jednego miejsca w nastepne. Nie mogła się nacieszyć. Nagle ujrzała wilkołaki. Przestraszyła się, ale po chwili nabrała pewności,&nbsp;że są one jej przyjazne. Same zachęcały ją do tego, aby nadal bawiła się brylantami, diamentami, szafirami. Stwory podawały jej różnobarwne ozdoby, a jeden z nich podał jej nawet koronę wysadzaną drobniutkimi drogocennymi kamieniami.

Zachwycona królowa założyła koronę na głowę i wtedy stało się coś strasznego. Olbrzymi kamień poruszył się i powoli zaczął zamykać wejście do jaskini. Wilkołaki tylko na to czekały. Błyskawicznie opuściły pułapkę. Niestety, królowa była zbyt zainteresowana skarbami i nie zdążyła uciec. Została już w jaskini na zawsze. Wilkołaki natomiast pobiegły do opuszczonego zamku. Przerażeni mieszkańcy uciekli. Ludzie z daleka omijali cieszące się złą sławą miejsce i zamek stopniowo popadał w zapomnienie.&nbsp; Okoliczni mieszkańcy opowiadają, że w nocy słyszą czasem przeraźliwe wycie, a śmiałków, którzy próbują wejść na teren zamczyska często spotykają niemiłe niespodzianki.

i oszałamiające szczęście. Pewnego razu podczas swojego porannego spaceru niespodziewanie usłyszał czyjejś wołanie: -Ratunkuuuuuu!- cichy głos wynurzał się zza roślin. Starzec nie wierzył własnym oczom, nie wierzył własnym uszom. -Przecież nie ma tu nikogo- pomyślał. Kto wzywa pomocy i czego ode mnie oczekuje?

Starzec poszedł za wzywającym pomocy głosem. Zza krzaków ujrzał płaczącego Gryfina. Na początku bardzo się przestraszył dziwnego stwora, lecz Gryfin tak płakał, że postanowił mu pomóc. - Co się stało, dlaczego płaczesz?-zapytał starzec. - Nie mogę sobie znaleźć miejsca do spania. Wszyscy moi przyjaciele już smacznie chrapią a ja zgubiłem swoje drzewo.- odpowiedział łamiącym się głosem Gryfin. W tej chwili Starcowi ukazał się widok lasu, pełnego powyginanych od śpiących Gryfinów drzew.

Uwięziony Gryfin początkowo bardzo się szamotał i próbował dziobem rozerwać sieci ale nie dał rady. Widząc, że piraci chcą go zabrać na swój okręt, zaczął głośno skrzeczeć. Jego wołanie o pomoc dotarło do jednego ze śpiących Gryfinów, który zerwał się szybko i obudził pozostałych towarzyszy. Gryfiny wyruszyły na pomoc swojemu koledze. Kiedy leciały mu na ratunek zauważyły, że w tym samym kierunku biegnie grupa ludzi. Byli to rodzice i sąsiedzi dzieci, które Max uratował kilka godzin wcześniej. Ludzie wraz z Gryfinami w ostatniej chwili zaatakowali piratów, którzy wraz z pojmanym Maxem wsiedli do łodzi i odpychając się od brzegu długimi drągami, uciekali w kierunku swojego okrętu.

...wielkiego smoka, który od lat zamieszkuje w podziemiach zamku. Kiedy oczy przyzwyczaiły się do ciemności, dostrzegł również wielkie zbiorowisko myszy. Najprawdopodobniej tutaj była ich kryjówka.

W końcu Bonifacy natrafił na stare, drewniane drzwi, w których tkwił duży metalowy klucz. Kocur, po namyśle, przekręcił go i wszedł do środka wielkiej komnaty. Zobaczył tam....

... w tamtym czasie lasy te zamieszkiwały Gryfiny.

Były to tajemnicze stwory o ciele lwa z głową i skrzydłami orła. Okoliczni mieszkańcy bardzo się ich bali i omijali las z daleka.

Foto: https://pl.wikipedia.org/wiki/Szymbark_(wojew%C3%B3dztwo_pomorskie)

Legenda o domu do góry nogami w Szymbarku

ZESPÓŁ REDAKCYJNY - MAGICY Maja - ZS Pawłów, Marysia, Masza, Mateusz, Nadia i Natalia – SP 1 Bolesławiec, Ola - SP 404 Warszawa, Oliwia- ZS Pawłów, Uczniowie z Francji

Foto: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_%C5%81apalicach

Legenda o niedokończonym zamku w Łapalicach

ZESPÓŁ REDAKCYJNY - POCZĄTEK PRZYGODY Paulina i Paweł - ZS Pawłów, Gabrysia - SP 5 Lipno, Paweł, Franek i Wiktor - SP 404 Warszawa, Sara - ZS Pawłów, Ula - SP 1 Bolesławiec

Mieszkańcy osady byli bardzo spokojnymi ludźmi. Jak w każdej innej osadzie wykonywali różne zawody – jedni zajmowali się myślistwem, inni byli piekarzami, garncarzami lub krawcami. W wolnej chwili mężczyźni zbierali w lesie pióra zgubione przez ptaki, z których robili strzały oraz różne ozdoby. Między drzewami zbudowane były drewniane kładki, które umożliwiały ludziom szybkie przemieszczanie się z domu do domu.

Królowa miała dziwne przeczucie, że zwierzęta nie uciekają przed nią. Parę minut później usłyszała za sobą trzask. Przeraziła się i w pośpiechu złapała konar drzewa, który znajdował się obok. Z pobliskich krzaków nie wyszedł żaden stwór, lecz przepiękny rumak.

Kocur zszedł do podziemi toruńskiego spichlerza. Przemieszczał się wąskimi schodami w dół, było mu coraz zimniej. Robiło się coraz ciemniej, coraz trudniej było dostrzec cokolwiek w oddali. Szedł niemal po omacku, a schody wydawały się coraz dłuższe.

Podczas nocnej przygody spotkał ich nieznajomy cień. Chciał ich zabrać do magicznej krainy, a dzieci się zgodziły.&nbsp; Otworzył się tajemniczy portal, aż tu nagle: “Wstawaj, już ósma!”. To wszystko był sen. Zeszliśmy na śniadanie, gdzie przywitaliśmy się z rodzicami. Jedliśmy jajecznicę z bekonem i cebulą. W międzyczasie opowiadaliśmy o tym samym śnie.

Foto: https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzywy_Las_(pomnik_przyrody)

Legenda o Krzywym Lesie, pomniku przyrody z okolic Gryfina

ZESPÓŁ REDAKCYJNY - AMBITNI ARTYŚCI Adrian - SP 5 Lipno, Aleksander - SP 1 Bolesławiec, Amelia – SP 2 Lipno, Amelia - ZS Pawłów, Asia, Bartek, Dallia i Daria - SP 1 Bolesławiec, Bartek - SP 5 Lipno, Emilia - ZS Pawłów.

Nagle kilku piratów wraz ze swoim kapitanem wyskoczyło zza krzaków i zaatakowało dzielnego Gryfina. Otoczyli go i próbowali pojmać. Max bronił się dzielnie ale był już bardzo zmęczony. W pewnym momencie piraci zarzucili na niego sieć, przycisnęli jej końce do ziemi a następnie mocno je związali.

Gdy kobieta go spostrzegła, stała się bardziej odważna. Wsiadła na konia i ruszyła w ślad za wilkołakami. Jechała dzień i noc. Wreszcie zobaczyła jaskinię, w której było dużo szmaragdów, rubinów i złota.

Pewnego dnia królowa obudziła się w ciemnym lesie. Zobaczyła tam niezwykłe istoty zwane wilkołakami. Stwory te od razu zaczęły uciekać, bojąc się wielkiej mocy królowej. Władczyni zaś chciała je tylko nakarmić.

Po wypowiedzeniu magicznej formuły rozpętała się burza i ogromna trąba powietrzna zaczęła krążyć wokół nich. Dom wraz z nimi został uniesiony wysoko aż do chmur. Gdy wszystko się skończyło, dzieci wraz z czarownikiem powróciły do siebie. Zły zielony smok zniknął w otchłani i dom do góry nogami został na zawsze w krainie domków na drzewach. Misia i Mateo do dziś przechowują księgę czarów na wypadek powrotu zielonego smoka.

Dawno, dawno temu, w odległej krainie, żyła sobie królowa Aleksandra. Była bardzo dobrze przygotowana do roli władczyni. Jej posiadłość znajdowała się w Mojej Woli. Był to olbrzymi zamek z&nbsp; grubymi murami. Okna otwarte na świat, odstraszały&nbsp; przypadkowych przechodniów.

Rzeczywiście, cień był wysłany przez czarownika, który został uwięziony w krainie, gdzie wszystko było na odwrót, jak w odbiciu jeziora. Kiedy Misia i Mateo przeszli przez magiczne drzwi, usłyszeli głos czarownika: - Znajdźcie księgę czarów, która schowana jest w jednym z domów. Na stronie z obrazem zielonego smoka jest magiczna formuła, która pozwoli mi wrócić do waszej krainy i przegonić zielonego smoka. Misia i Mateo szukali bardzo długo, aż po wielu przygodach natrafili na księgę.

Foto: https://pl.wikipedia.org/wiki/Baszta_Koci_%C5%81eb_w_Toruniu

Legenda o baszcie Koci Łeb w Toruniu

ZESPÓŁ REDAKCYJNY - HISTORYCY Hania - SP 404 Warszawa, Oliwia - SP 5 Lipno, Julia - ZS Pawłów, Oliwia - SP 5 Lipno, Iga i Julia - SP 404 Warszawa, Laura - ZS Pawłów, Liza - SP 1 Bolesławiec, Uczniowie z Francji

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.