Η εφημερίδα Στ2schoolnews!

Στ2 schoolnews

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2022
Τεύχος:1

ΜΝΗΜΕΙΑ UNESCO ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η Στ2 του 109 Δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης, Θεοχάρη και Μαρίας Μαναβή, εκδίδει με χαρά το 1ο τεύχος της ηλεκτρονικής σχολικής εφημερίδας αφιερωμένο στα Μνημεία της Θεσσαλονίκης, που έχουν συμπεριληφθεί στον κατάλογο των μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco.Παράλληλα με την περιήγηση των Μνημείων της Θεσσαλονίκης, θα ανακαλύψετε ευχάριστους κοντινούς προορισμούς και θα απολαύσετε συνταγές της Πόλης. Καλή Ανάγνωση!

Τα τείχη της Πόλης

Από Α.Α.,Β.Σ.,Π.Π.,Μ.Κ.

Η Ακρόπολη βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά των τειχών της Θεσσαλονίκης, πάνω από τη Μονή Βλατάδων στην Άνω Πόλη και διασώζεται σχεδόν στην αρχική της μορφή. Χτίστηκε, κατά την ελληνιστική περιόδο με σκοπό να λειτουργήσει ως το τελευταίο οχυρό για τους κατοίκους, σε περίπτωση επιθέσεων και επιδρομών από τους εχθρούς τους.
Το Επταπύργιο αποτελεί οχυρωματικό κομμάτι της. Η αρχιτεκτονική της ακολουθεί αυτή των οχυρωματικών τειχών όλης της Θεσσαλονίκης. Διακρίνονται ορθογώνιοι πύργοι που εναλλάσσονται με τριγωνικά πυροβολεία. Οι πύργοι που έχουν προστεθεί στο εσωτερικό τείχος φανερώνουν ότι αυτό ήταν αρχικά ο εξωτερικός οχυρωματικός περίβολος της πόλης.
Η πρόσβαση στην Ακρόπολη είναι σχετικά εύκολη. Ανήκει στο πολεοδομικό συγκρότημα της Άνω Πόλης και ο επισκέπτης τη συναντά μόλις διαβεί τις δύο Πορτάρες. Από τις δύο πύλες του οχυρού η ανατολική οδηγεί στην πύλη της αυτοκράτειρας Άννας Παλαιολογίνας, η οποία σύμφωνα με την επιγραφή της ανοίχτηκε το 1335. Συνεχίζοντας ορθώνεται ο πύργος του Τριγωνίου ή όπως ήταν γνωστός στους Βυζαντινούς, ο πύργος της Αλύσεως λόγω του εξωτερικού του διάκοσμου στην περιφέρειά του. Από τον πύργο του Τριγωνίου έγινε η άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους το 1430.

Από την Μ.Χ., Δ.Μ. και Π.Κ.

Η Ακρόπολη και το Επταπύργιο

UNESKO

Η πλέον αναγνωρίσιμη περιοχή της Ακρόπολης στη Θεσσαλονίκη είναι το Επταπύργιο. Σημαντικότατο ιστορικό μνημείο, που αποτελείται από πολυγωνικό φρούριο στην βορειοανατολική πλευρά της Ακρόπολης και οφείλει την ονομασία του στους επτά ορθογώνιους πύργους του. Μαζί με τον κεντρικό πύργο της εισόδου δημιουργούν ένα σχήμα Π. Διαθέτει συνολικά δέκα οχυρωματικούς πύργους ενώ η αρχική του χάραξη τοποθετείται στα μεταβυζαντινά χρόνια. Αντίστοιχο φρούριο χτίστηκε στην Κωνσταντινούπολη την ίδια περίοδο.
Το Επταπύργιο κατά την τουρκοκρατία χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του Τούρκου διοικητή. Οι μεγαλύτερες παρεμβάσεις χρονολογούνται το 1431 μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης όταν ανέλαβε διοικητής ο Τσαούς Μπέη. Οι πληροφορίες δίνονται από επιγραφή που βρέθηκε στον μεσαίο πύργο του Επταπυργίου, ο οποίος ανεγέρθηκε τελευταίος. Τον ονόμασαν Γεντί Κουλέ και από αυτόν πήρε την διάσημη πλέον ονομασία όλο το οχυρωματικό συγκρότημα.
Το Γεντί Κουλέ στα τέλη του 19ου αιώνα μετατράπηκε σε φυλακή αρχικά υπό τουρκική διοίκηση και με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης πέρασε σε Ελληνική διοίκηση. Λειτούργησε ταυτόχρονα σαν ανδρική, γυναικεία και στρατιωτική φυλακή ως το 1989.Προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των φυλακών, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά χτίστηκαν κτίρια τα οποία απέκρυψαν εντελώς την αρχική μορφή του συγκροτήματος. Τα αρχικά κτίσματα στον εσωτερικό χώρο του Επταπυργίου γκρεμίστηκαν και δεν έχει μείνει κανένα ίχνος τους, ενώ στα εξωτερικά κτίρια που προστέθηκαν, στεγάστηκαν διοικητικές υπηρεσίες και χώροι φυλάκισης και απομόνωσης των κρατουμένων.Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Τα υγρά, ανήλιαγα κελιά έκαναν τοαπό τα πλέον διάσημα σωφρονιστικά ιδρύματα αφού οι βασανισμοί ήταν σε ημερήσια διάταξη και οι εκτελέσεις των καταδικασμένων γινόταν στον προαύλιο χώρο της φυλακής. Ιδιαίτερα αρνητική φήμη απέκτησε και την περίοδο της Χούντα των Συνταγματαρχών, όταν πολιτικοί κρατούμενοι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν στο Γεντί Κουλέ.

Οι φυλακές του Επταπυργίου στη Θεσσαλονίκη είναι ίσως οι πλέον τραγουδισμένες φυλακές, αφού στα ρεμπέτικα τραγούδια της εποχής, αλλά και σε μεταγενέστερα, γίνονται συχνές αναφορές για τη “φιλοξενία” εντός των τειχών τους.Το 1989 το Γεντί Κουλέ έπαψε να λειτουργεί ως φυλακή. Οι φυλακές μεταφέρθηκαν σε νέες εγκαταστάσεις έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το Επταπύργιο πέρασε από τότε στην δικαιοδοσία του Υπουργείου Πολιτισμού.

Από Μ.Κ., Π.Π.,Π.Κ.

Τα Κάστρα της Θεσσαλονίκης είναι ένα σύμπλεγμα τειχών, πύργων και οχυρώσεων με μοναδική αρχαιολογική, αρχιτεκτονική και ιστορική σημασία.
Αυτό που λέμε σήμερα «Κάστρα της Θεσσαλονίκης» είναι μέρος μόνο της παλιάς οχύρωσης.Στην αρχική τους μορφή,τα τείχη και τα κάστρα της Θεσσαλονίκης περιέβαλλαν ολόκληρη την πόλη, συμπεριλαμβανομένης της πλευράς που βρέχεται από τη θάλασσα.
Οι πρώτες οχυρώσεις δημιουργήθηκαν με την ίδρυση της πόλης κατά τους ελληνιστικούς χώρους αλλά η σημερινή μορφή των κάστρων είναι στο μεγαλύτερο μέρος κατασκευή του τέλους του 4ου μ.Χ. αιώνα και του 5ου αιώνα.
O Λευκός Πύργος, το Επταπύργιο και το Φρούριο Βαρδαρίου, που είναι κατά κάποιο τρόπο μέρη των Κάστρων της Θεσσαλονίκης,παρουσιάζονται ξεχωριστά στο site,σαν αυτοτελή κάστρα.

Ο ναός της Αγίας Σοφίας βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στη συμβολή του ομώνυμου δρόμου με την οδό Ερμού. Είναι αφιερωμένος στον Ιησού Χριστό, τον αληθή Λόγο και τη Σοφία του Θεού. Η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία σχετικά με τον ναό ανάγεται στα τέλη του 8ου αιώνα, όμως τα αρχαιολογικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι η ανέγερσή του πραγματοποιήθηκε έναν αιώνα νωρίτερα.
Από τον 8ο αιώνα έως τις αρχές του 16ου αιώνα η Αγία Σοφία υπήρξε η «Μεγάλη εκκλησία» της Θεσσαλονίκης, δηλαδή ο μητροπολιτικός ναός της πόλης. Κατά τη διάρκεια της ενετοκρατίας (1204-1224) μετατράπηκε προσωρινά σε καθεδρικό ναό των καθολικών, ενώ το 1523 έγινε μουσουλμανικό τέμενος. Ως τζαμί λειτούργησε μέχρι το 1912 και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οπότε και αποδόθηκε εκ νέου στη χριστιανική λατρεία.
Το μνημείο υπέστη καταστροφές από πυρκαγιά το 1890, αλλά αναστηλώθηκε μερικά χρόνια αργότερα. Το 1988 ο ναός ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO. Η ζωγραφική διακόσμηση του ναού υλοποιήθηκε σε διαφορετικές εποχές και παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Αγία Σοφία

UNESKO

Από την Μ.Χ. και Δ.Μ.

ΡΟΤΟΝΤΑ

UNESKO

Από Μ.Χ., Δ.Μ και Π.Κ., Π.Π., A.A.

Η Ροτόντα είναι θολωτό κυκλικό κτίσμα του 4ου αιώνα στη Θεσσαλονίκη, παρόμοιο με το Πάνθεον της Ρώμης. Η αρχική χρήση του δεν είναι γνωστή αλλά διατυπώθηκαν ως τώρα διάφορες υποθέσεις: ότι υπήρξε ναός του Διός, ή των Καβείρων, ότι κατασκευάστηκε από τον Καίσαρα Γαλέριο ως μαυσωλείο του, ή ως αίθουσα του θρόνου στο ανακτορικό συγκρότημα
Μετατράπηκε σε ναό την παλαιοχριστιανική περίοδο, τον οποίο κάποιοι ερευνητές ταυτίζουν με τον ναό των Ασώματων Δυνάμεων που αναφέρουν οι βυζαντινές πηγές. Το 1591 μετετράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος από τον σεϊχη Hortaci Suleiman Efendi. Μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο. Συμπεριλαμβάνεται στα Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESKO.

Ο Ναός του Προφήτη Ηλία

UNESKO

Ο ναός του Προφήτη Ηλία αποτελεί σημαντικό μνημείο της Θεσσαλονικής και ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα ναοδομίας της Παλαιολόγειας περιόδου. Ο Ναός συμπεριλαμβάνεται στα Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESKO. Ο αρχιτεκτονικός του τύπος, τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με πλάγιους χόρους, γνωστός ως αθωνικός ή αγιορείτικος χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για καθολικά μονών και είναι μοναδικός στη Θεσσαλονίκη. Βρίσκεται στη σημερινή συμβολή των οδών Ολυμπιάδος και Προφήτη Ηλία στην Άνω Πόλη, σε ένα φυσικό ύψωμα που παλαιότερα έκανε το ναό να δεσπόζει στην πόλη, με τον επιβλητικό όγκο του και τον περίτεχνο τρούλο του, που τονίζονται με κεραμοπλαστικό διάκοσμο.
Μοναδικός στη πόλη της Θεσσαλονίκης για τον αρχιτεκτονικό του τύπο: τρίκογχος τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με λιτή και περίστωο που απολήγει στα ανατολικά σε παρεκκλήσια, ήταν αφιερωμένος στο Χριστό και ταυτίζεται με το καθολικό της μονής Ακαπνίου. Από τον εικονογραφικό διάκοσμο σώζεται μόνον στη λιτή η παράσταση της Βρεφοκτονίας, αντιπροσωπευτική για την τελευταία φάση της παλαιολόγειας τέχνης.

Από τον Λ.Σ ,Μ.Κ. και Θ.Ε.

Ο προφήτης Ηλίας ήταν Ισραηλίτης προφήτης του Θεού. Ήταν γιος του Σάβωκ και καταγόνταν από ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της Γαλααδ που ονομαζόνταν Θεσβη Κατοικούσε στη Γη Γαλααδ και έδρασε στα χρόνια του βασιλιά Αχααβ
Κατά τον 9ο/10Ο Π.Χ .Ο προφητης Ηλιας πεθανε στο 850 Π.Χ ενώ γιορτάζουμε τη μνήμη του στις 20 Ιουλίου. Στον προφητη Ηλια αποδιδονται ορισμενα θαύματα .Κατα την Παλαια διαθηκη κατεβασε 3 φορες φωτια από τον ουρανο.Κατα το ιδιο βιβλιο,ο προφητης ο Ηλιας με τον λογο του εμποδισε τη βροχή και δεν έβρεξε ο ουρανός για 3,5 χρόνια. Επίσης του αποδίδεται η ανάσταση του νεκρού γιου της Σαραφθίας χήρας .Αναφέρεται ότι στο όρος Χωρηβ είδε τον Θεό.

Ο Ναός του Σωτήρος

UNESKO

Από Χ.Α., Α.Α.

Από Χ.Α.

Στη συμβολή των οδών Εγνατίας και Παλαιών Πατρών Γερμανού βρίσκεται ο ναΐσκος του Σωτήρα. Κτίστηκε μετά το 1340 πιθανότατα ως ταφικό παρεκκλήσι βυζαντινού μοναστηριού και αρχικά ήταν αφιερωμένος στην Παναγία. Ανήκει στον τύπο του τετράκογχου εγγεγραμμένου σε τετράγωνη κάτοψη ναού. Η δυτική κόγχη κατεδαφίστηκε το 1936 για την προσθήκη νάρθηκα. Ο τοιχογραφικός διάκοσμος στο εσωτερικό του χρονολογείται την περίοδο 1350-1370 και εντάσσεται στην παλαιολόγεια παράδοση.