Τα συναισθήματα στην εποχή του Κορωνοϊού

Η Αλληλεγγύη είχε ένα τρομερό σχέδιο, για να αντιμετωπίσουν τον Κορωνοϊό, και είπε: -&nbsp;&nbsp;&nbsp;Αν θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε θα πρέπει να τον κάνουμε να…&nbsp;ΑΑΑΑ!!! Τότε, ο Κορωνοϊός είδε την Αλληλεγγύη που μιλούσε στα συναισθήματα και την άρπαξε κι αυτήν! Τώρα έχει κλέψει και την Ελπίδα και την Αλληλεγγύη! Ο Σεβασμός φώναξε απεγνωσμένα: - Κορωνοϊέ άσε κάτω την Αλληλεγγύη! Τα άλλα&nbsp;συναισθήματα με ψυχραιμία φώναξαν λόγια ενθαρρυντικά: - Για σιγά τώρα... θα τον αντιμετωπίσουμε διαφορετικά… θα βάλουμε μπροστά με ψυχραιμία τη δύναμη της γνώσης! Θα ενημερωθούμε όσο καλύτερα γίνεται από τους επιστήμονες και αυτό θα μας δώσει θάρρος, δύναμη και υπομονή!

Ξαφνικά, πετάχτηκε η Αποφασιστικότητα: - Σταθείτε! Φωνάξτε μου αμέσως την Αλληλεγγύη! - Αλληλεγγύη; Ποια είναι αυτή; Δεν την ξέρουμε, απάντησαν με απορία τα συναισθήματα. Τότε, μέσα από το πλήθος των συναισθημάτων, ξεπρόβαλε, μια λεπτοκαμωμένη, ντροπαλή κοπέλα με μεγάλα ευγενικά μάτια, λέγοντας με ύφος απολογητικό: - Εδώ είμαι, στις διαταγές σας. Συγγνώμη που δεν ήρθα αμέσως αλλά, όσο εσείς καταστρώνατε σχέδια, εγώ είχα πάει να βοηθήσω κάποιον που με χρειαζόταν. Δεν έχω καιρό για πολλά λόγια, αλλά πράξεις…

Συγγραφείς και εικονογράφοι κατά αλφαβητική σειρά: Νικόλας Αλεξανδρόπουλος Γιώργος Βενιζέλος Σπύρος Βούλγαρης Χρήστος Γιαννιός Χάρης Γιαννίτσαρος Αλεξάνδρα Κακούρη Παύλος Καραβάς Όλγα Κοκκίνη Φαίη Κολοβού Γιάννης Κοντοπόδης Μάγια Κοσμά Γιώργος Μανώλης Ερρίκος Μπέννινγκ Αλέξης Πάντος Ιωάννα Παπαοικονόμου Αλέξανδρος Στέγκχερρ Βικτώρια Τασιγιάννη Γιώργος Τζεβελέκος Κωνσταντίνος Χαλιώτης επιμέλεια κειμένων: Ειρήνη Μαραγκουδάκη

Πρώτα έβαλαν τον Φόβο, την Οργή και τη Λύπη για ύπνο, γιατί είχαν κουραστεί πολύ από τα «σούρτα-φέρτα» σ’ όλη την πόλη τις προηγούμενες μέρες. Έπειτα, είπαν στον Θυμό να μετρήσει μέχρι το εκατό, ώσπου να ξεθυμάνει. Η Γενναιότητα και το Θάρρος ανέλαβαν στρατηγοί και ετοίμασαν το σχέδιο μάχης, η Περιέργεια που της άρεσε να ψάχνει και να πειραματίζεται, δοκίμαζε διάφορα φάρμακα και έκανε έρευνα σε συνεργασία με τους επιστήμονες, ενώ η Ευρηματικότητα έδινε λύσεις, όταν προέκυπταν δυσκολίες. Ακόμα και η Βαρεμάρα αποφάσισε να βοηθήσει και να αφήσει για λίγο ήσυχα τα παιδιά που περίμεναν με ανυπομονησία στο σπίτι. Στο μόνο συναίσθημα που δεν έδωσαν καμία εντολή ήταν η Αγάπη. Στην Αγάπη είπαν απλώς να κάνει ελεύθερη βόλτα σε όλους τους δρόμους, σε κάθε σπίτι της πόλης και να απλωθεί όσο περισσότερο μπορούσε σε κάθε καρδιά. Ζήτησαν, τέλος, από την Ψυχική Δύναμη και την Αντοχή να αναλάβουν την προστασία των παιδιών και όλων των πολιτών.&nbsp;

Επειδή η δυναμική παρέα ετοιμαζόταν για μάχη… χρειαζόταν όπλα και μια έξυπνη στρατηγική. Έτσι, αντί για ασπίδες χρησιμοποίησαν μάσκες και τα όπλα τους (τα φοβερά Anti-Sept 4001) αντί για σφαίρες εκτόξευαν αντισηπτικό τελευταίας οινοπνευματικής τεχνολογίας. Ενώ, για να φαίνονται πολλοί και να τρομάξουν τον εχθρό απλώθηκαν όσο περισσότερο μπορούσαν –&nbsp;κρατώντας πάντα δύο μέτρα απόσταση μεταξύ τους. Έτσι ο στρατός των συναισθημάτων και των θετικών ιδιοτήτων φαινόταν πελώριος! Ο Κορωνοϊός τρόμαξε τόσο πολύ, όταν τα αντίκρισε όλα μαζί ενωμένα, ετοιμοπόλεμα και αποφασισμένα να τον νικήσουν, που… του έπεσε η κορώνα του. Έχασε, δηλαδή, όλη τη δύναμή του!

Και βγήκαν με μιας τα συναισθήματα από τα παιδιά και έτρεξαν πρόθυμα στη μάχη. Θέλουν να διώξουν τον απρόσκλητο επισκέπτη που ήρθε και τάραξε τη ζωή τους στην όμορφη πόλη τους. Έφυγε μπροστά πρώτος ο Φόβος και στάθηκε μπροστά στο μαύρο σύννεφο και τότε το ρώτησε:&nbsp; -&nbsp;Ποιος είσαι; Τι θέλεις από την ήρεμη πόλη μας; Είσαι στα αλήθεια τόσο δυνατός όσο λένε; Αν σου δώσουμε ανταλλάγματα θα μας αφήσεις ήσυχους; -&nbsp;Δε θέλω αντάλλαγμα και, για να επιβιώσω, πρέπει να θυσιαστούν πολλές ανθρώπινες ζωές. Εσείς οι νέοι δεν είστε τόσο εύκολα θύματα, γι' αυτό τον λόγο επιτίθεμαι στους μεγαλύτερους, μιας και δεν μπορούν να παλέψουν εύκολα μαζί μου. Όσο κυκλοφορείτε στην πόλη τόσο θα επιβιώνω, απάντησε ο Κορωνοϊός και απομακρύνθηκε γελώντας ειρωνικά.&nbsp;

Και, ενώ η δυναμική παρέα πανηγύριζε και ετοίμαζε το πιο τρελό πάρτι, ο Κορωνοϊός με τις δυνάμεις που του απέμειναν κατέστρωσε σχέδιο να πάρει πίσω την κορώνα του…&nbsp; Έτσι, τρυπώνει σε εργαστήριο σατανικό, αρπάζει το 3005-coronavirus όπλο του, το γεμίζει με σφαίρες τρίτης μικροβιακής κλάσης. Οι δυναμίτες caboomvirus γίνονται δεμάτια έτοιμα να εξολοθρεύσουν και το πιο ισχυρό αντισηπτικό. Και είναι έτοιμος επιτέλους να σηκώσει την κορώνα του από το πάτωμα.&nbsp;

Δεν ακουγόταν φωνή… Κανείς δεν έσπαγε τη σιωπή… Μέσα στην ησυχία, ένα πρόσωπο ξεπρόβαλλε από το πλήθος. Ήταν η Αισιοδοξία! Μέσα στη σιωπή ακούστηκε καθαρά η φωνή της: - Ακούστε! Η Λογική έχει δίκιο. Πρέπει να συμμαχήσουμε, για να κερδίσουμε τον Κορωνοϊό. Για να γίνει αυτό, επιβάλλεται ο καθένας να προσβάλλει τον εχθρό. Πρέπει όλοι να πείτε σκληρά λόγια. Χαρά, εσύ ξεκινάς πρώτη! Θα του πεις: «Δες πώς έχει αλλάξει ο κόσμος εξαιτίας σου. Θλίψη υπάρχει παντού. Δεν ντρέπεσαι γι’ αυτό;». Μετά θα μιλήσει η Λύπη: «Όλοι στον κόσμο στενοχωριόμαστε για τους ανθρώπους που χάνονται. Εσύ δεν μπορείς να νιώσεις λύπη για το κακό που προκαλείς;». Πριν συνεχίσει η Αισιοδοξία, ο Φόβος είπε: - Αν όμως δεν τα καταφέρουμε και ο Κορωνοϊός καταστρέψει τα συναισθήματα; Τότε πλέον δε θα υπάρχουμε και ο κόσμος δε θα αισθάνεται τίποτα.&nbsp;

Οι μέρες περνούσαν…. O Κορωνoϊός είχε πια φύγει και το μόνο που έμενε ήταν να επιστρέψουν τα συναισθήματα πίσω στα παιδιά. &nbsp;Τα συναισθήματα επέστρεψαν στις καρδιές και στο μυαλό των παιδιών, λέγοντας πάλι δυνατά τις μαγικές λέξεις:

Τότε όλα τα συναισθήματα μετατράπηκαν σε φόβο. Όλα έτρεμαν και μόνο στη σκέψη να χαθούν. Όλα εκτός από την Αισιοδοξία… Η Αισιοδοξία ήταν η μόνη που δεν είχε φοβηθεί. Προσπάθησε να ενθαρρύνει και τα άλλα συναισθήματα, λέγοντας: - Θα τα καταφέρουμε, δεν πρέπει να τα παρατήσουμε τώρα που έχουμε βρει και σχέδιο… Ας προσπαθήσουμε&nbsp;τουλάχιστον! Το πρώτο συναίσθημα που επανήλθε ήταν η Χαρά, έπειτα η Λογική και σιγά-σιγά τα υπόλοιπα συναισθήματα....!&nbsp;Όλα μαζί είπαν με μία φωνή δυνατά: «Ένας για όλους και όλοι για έναν». Με αυτόν τον τρόπο έβαλαν σε δράση το σχέδιό τους. Με βροντερή φωνή άρχισαν να φωνάζουν αυτά που είχαν προετοιμάσει.&nbsp;Όσο πιο πολύ φώναζαν, τόσο πιο πολύ θάρρος έπαιρναν....!&nbsp;

Όλα τα συναισθήματα φώναξαν με μια φωνή: - Κορωνοϊέ! Ξέρεις κάτι; Έχεις κι εσύ συναισθήματα!!!! Χωρίς τα συναισθήματα δεν αξίζει η ζωή! Πρέπει να νιώσεις κι εμάς που προσπαθούμε να βοηθήσουμε την πόλη και ξέρουμε ότι μπορείς να αλλάξεις!!! Τότε ο Κορωνοϊός απάντησε όλο αλαζονεία: - Όχιιιιι!!!! Δε με ενδιαφέρουν τα συναισθήματα, είμαι άκαρδος και τίποτα δε με συγκινεί. Το μόνο που θέλω είναι να σκοτώνω, σπέρνοντας τον πανικό στα κρούσματά μου!!! Με εξοργίσατε! Φεύγω τώρα χωρίς δισταγμό και αυτή τη φορά δε θα λυπηθώ ούτε νέο ούτε γέρο, τελειώσατε!!!!!! Τα συναισθήματα πάγωσαν! - Τι θα κάνουμε τώρα, ρώτησε ο Φόβος. - Μέχρι κι εγώ θα πω πως αν δεν κάνουμε κάτι, φοβάμαι ότι το παιχνίδι θα έχει πια τελειώσει, ψέλλισε η Αισιοδοξία.

Πίσω στο αρχηγείο τους, τα συναισθήματα παρακολουθούν με τα τελευταίας τεχνολογίας συστήματα κατασκοπίας που τους έδωσαν οι επιστήμονες το σατανικό εργαστήριο. Η Αισιοδοξία καλεί συμβούλιο και μοιράζει νέες ευθύνες. Αυτή τη φορά η Γενναιότητα και το Θάρρος έχουν αποστολή να μπουν μυστικά στο δωμάτιο της Λύπης, της Οργής και του Φόβου, για να σιγουρευτούν ότι κοιμούνται βαθιά. Για καλό και για καλό ενεργοποιούν και το αρκουδάκι – νανούρισμα! Η Εξυπνάδα πατάει το μεγάλο κόκκινο κουμπί και το νερό που πίνουν οι άνθρωποι γεμίζει με αυστηρές οδηγίες, για να πλένουν τα χέρια τους, να κρατούν αποστάσεις και να φορούν μάσκες. Η Περιέργεια συνεχίζει να πειραματίζεται, να ψάχνει αυτό το φάρμακο που θα εξοντώσει τον Κορονοϊό μια για πάντα. Την πιο δύσκολη αποστολή αναλαμβάνουν η Ευρηματικότητα και η Βαρεμάρα. Η συνεργασία τους είναι δύσκολη πολύ, αλλά τελικά βρίσκουν τον τρόπο να κάνουν τα παιδιά να γελούν δυνατά. Γιατί αν δεν το ξέρετε, ένα από τα υπερόπλα της σούπερ ομάδας είναι τα δυνατά γέλια των παιδιών που κάνουν τον Κορωνοϊό να χάνει δυνάμεις!

Όταν άρχισαν ξανά τα σχολεία, τα παιδιά ήταν πολύ ενθουσιασμένα που επιτέλους θα έβλεπαν τους φίλους και τη δασκάλα&nbsp;τους μετά από τόσο καιρό. Μόλις λοιπόν μπήκαν όλοι μέσα στην τάξη, έκαναν μια μεγάλη&nbsp;και ζεστή αγκαλιά όλοι μαζί.&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp; Όλοι μαζί συζητούσαν πώς πέρασαν τις μέρες τους που ήταν κλεισμένοι στο σπίτι. Κάποια παιδιά έβλεπαν καθημερινά ειδήσεις, για να ενημερωθούν για τους ασθενείς σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάποιοι άλλοι&nbsp;έβγαιναν στα μπαλκόνια ή στις ταράτσες των σπιτιών, για να κάνουν γυμναστική ή να αρχίσουν κηπουρική σε γλάστρες. Δεν άρεσε στα παιδιά που τόσο καιρό είχαν χάσει την ελευθερία τους&nbsp;λόγω του μαύρου σύννεφου του Κορωνοϊού που κάλυπτε τη ζωή τους. Όμως κέρδισαν πολλές γνώσεις , επειδή έμαθαν πόσο πολύτιμη είναι η υγεία μας και η αγκαλιά των αγαπημένων ανθρώπων.

Τα συναισθήματα ανέλαβαν την τελευταία τους αποστολή… Να ξεχυθούν στους δρόμους, αφήνοντας την Αισιοδοξία μόνο να μιλάει και να ψιθυρίζει στα αυτιά των ανθρώπων λόγια τρυφερά, λόγια εμψυχωτικά… Η κατάσταση βελτιώνεται, οι άνθρωποι τολμούν να βγουν έξω και η όμορφη πόλη αρχίζει να ξαναζωντανεύει. Ο κόσμος κάνει πλέον τζόκινγκ, ποδήλατο, πάει και στη δουλειά του. Σύντομα, μάλιστα, θα ανοίξουν και τα σχολεία. Οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει να φοβούνται τόσο πολύ... αν και υπάρχουν ακόμα πολλοί που ανησυχούν. Η Αισιοδοξία με βοηθό της την Ελπίδα σιγά-σιγά καταφέρνουν να πείσουν όλο τον κόσμο και λιγοστεύουν αυτοί που μένουν σπίτι.&nbsp; Οι μεγάλοι προσπαθούν σαν μια γροθιά να δουλεύουν μαζί, για να κρατήσουν μακριά τον Κορωνοϊό που νίκησαν τα πανέξυπνα και ατρόμητα συναισθήματα. Τα παιδιά ένιωθαν ελεύθερα και πήγαιναν κάθε μέρα βόλτα είτε με τα ποδήλατα τους είτε με τα πόδια. Όμως ποτέ δεν ξεχνούσαν&nbsp;κι αυτά σαν τους μεγάλους να κρατάνε αποστάσεις μεταξύ τους.

Αφού&nbsp;ενημερώθηκαν αναλυτικά από τους επιστήμονες, άρχισαν να καταστρώνουν ένα σχέδιο, ώστε να αντιμετωπίσουν τον Κορωνοϊό. Δεν τα παρατούσαν και με το ΘΑΡΡΟΣ να τους κυριεύει, κατάφεραν να βρουν&nbsp;τη δύναμη! Με τη βοήθεια&nbsp;της γνώσης πήγαν να αντιμετωπίσουν τον Κορωνοϊό! Αλλά τους έλειπε κάποιος να βγει μπροστά για αρχηγός... Μέρες προσπαθούσαν να βρουν ποιος θα ήταν ο ιδανικός αρχηγός ανάμεσα σε όλα τα συναισθήματα, αφού όλοι το άξιζαν. Με πολλή συζήτηση και ηρεμία έχρισαν την Αισιοδοξία αρχηγό της αποστολής! Με ενθουσιασμό πετάχτηκαν όλα μαζί τα συναισθήματα και φώναξαν: - Τώρα είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε και θα τα καταφέρουμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; H Αισιοδοξία τους εμψύχωσε όλους και σαν καλός αρχηγός που ήταν μοίρασε σε όλους ευθύνες. Ζήτησε μάλιστα από τις θετικές ιδιότητες των παιδιών βοήθεια, επειδή ήταν σε όλους γνωστό ότι έχουν super-δυνάμεις. Η Σωφροσύνη και η Εξυπνάδα ορίστηκαν αρχηγοί της «Ειδικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων» και ανέλαβαν την εκπόνηση του σχεδίου δράσης…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία όμορφη πολύχρωμη ηλιόλουστη πόλη με πολλά ζωηρά παιδιά που γέμιζαν τους δρόμους με φωνές και παιχνίδια. Καθημερινά πήγαιναν στο σχολείο τους και μετά ξεχύνονταν στους δρόμους με μία μπάλα. Οι μέρες περνούσαν, οι εποχές εναλλάσσονταν και ο καιρός κυλούσε όμορφα… ώσπου ξαφνικά ένα μαύρο σύννεφο κάλυψε την ηλιόλουστη πόλη… το σύννεφο του Κορωνοϊού, ενός ξένου εισβολέα. Τα παιδιά κλείστηκαν μες στο σπίτι και δεν ήθελαν να βγουν πια στους σκοτεινούς δρόμους της πόλης! Αποφάσισαν ότι πρέπει να δράσουν, για να διώξουν το μαύρο σύννεφο… Μαζεύτηκαν έτσι μία μέρα όλα στο Skype, για να καταστρώσουν ένα σχέδιο δράσης! Μετά από ώρες συζήτησης και διαφωνίας αποφάσισαν να απελευθερώσουν όλα τους τα συναισθήματα, για να πάνε να πολεμήσουν το μαύρο σύννεφο! Βγήκαν συγχρονισμένα στα μπαλκόνια όλα τα παιδιά, έκλεισαν τα μάτια τους και είπαν όλα μαζί τις μαγικές λέξεις:&nbsp;

Ακούγοντας τη συζήτηση έτρεξε κοντά στον Φόβο η Λύπη. Ο&nbsp;Κορωνοϊός όμως δε συγκινήθηκε από τα δάκρυα της Λύπης. Μάλιστα για να δείξει πόσο ισχυρός είναι, κατέβηκε από το μαύρο σύννεφο, έφτιαξε την κορώνα στο κεφάλι του, ίσιωσε τη μαύρη κάπα του, χαμογέλασε με τα μυτερά, λευκά του δόντια και κοιτάζοντας&nbsp;αλαζονικά τον Φόβο και τη Λύπη τους είπε: - Μάταια ήρθατε να με συναντήσετε!&nbsp;Έχω σκοπό να γίνω παντοδύναμος , να αρρωστήσω τους πολίτες όλου του κόσμου.&nbsp;Είμαι αποφασισμένος&nbsp;να μην κάνω καμία διάκριση. Άλλωστε δεν είμαι ρατσιστής! Ήδη έχω γίνει σούπερ σταρ. Όλα τα μέσα μιλούν για μένα, γιατί δεν είμαι μια ίωση, ένα συνάχι, μια γρίπη, μια πνευμονία έστω, αλλά είμαι ο βασιλιάς των ιώσεων . Άλλωστε το φανερώνει το ίδιο το όνομά μου. Ξέρω επίσης πολλά κόλπα και έχω πολλούς άσους στο μανίκι μου!

Το παιχνίδι άρχισε. Ο Κορωνοϊός βρήκε τη Χαρά, τη Λύπη, την Αγάπη, τον Θυμό, τον Φόβο, αλλά δε βρήκε την Ελπίδα. Αυτό τον θύμωσε πολύ. Την έψαξε, αλλά δεν την βρήκε πουθενά! Έτσι αποφάσισαν να την ψάξουν όλοι μαζί. Κανείς δεν τη βρήκε και όλοι τρόμαξαν. Τελικά τη βρήκε η Χαρά! Τότε ο Κορωνοϊός είπε γελώντας ύπουλα και μοχθηρά: - Χα χα χα! Με βοηθήσατε να βρω την Ελπίδα. Χωρίς αυτήν ανοίξατε την πόρτα για πιο πολλούς αρρώστους και μόνο εσείς μπορούσατε! Ευχαριστώ! - Ευχαρίστησή μας…, απάντησαν ψυχρά και συγχρονισμένα όλα τα συναισθήματα μην έχοντας καταλάβει ακόμα τι ακριβώς εννοούσε. Ο Κορωνοϊός απομακρύνθηκε με το σατανικό του χαμόγελο. Όταν πια εκείνος εξαφανίστηκε, τα συναισθήματα άρχισαν να καταστρώνουν το επόμενο σχέδιό τους κατά του. Όπως πάντα η Λύπη και ο Φόβος, οι πιο απαισιόδοξοι απ’ όλους , έβλεπαν σε κάθε πιθανό σχέδιο κυρίως την αποτυχία. Αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητα κακό, καθώς υποχρέωνε την&nbsp;ομάδα να λάβει υπόψη της κάθε κατάληξη.&nbsp;&nbsp;

Όλα τα παιδιά ήταν πια πιο δυνατά και ώριμα μετά την περιπέτεια τους, καθώς συνειδητοποίησαν ότι όλα τα συναισθήματα βοήθησαν, για να διώξουν το μαύρο σύννεφο. Άρα, όλα τα συναισθήματα είναι απαραίτητα, για την αντιμετώπιση και των καθημερινών τους δυσκολιών και προβλημάτων. Τα παιδιά βρήκαν την ελευθερία τους και η πόλη τους έγινε ηλιόλουστη και χαρούμενη ξανά. Γύρισαν στους κανονικούς τους ρυθμούς, στους δρόμους με παιχνίδια και φωνές. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, πήραν το πιο σπουδαίο μάθημα ζωής, να κάνουν υπομονή, να τηρούν τους κανόνες, να μένουν ψύχραιμοι και κοντά στους αγαπημένους τους. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλυτέρα!

Ο Φόβος και η Λύπη ακούγοντας τα λόγια του ένιωσαν ανίσχυροι μπροστά του. Για μια στιγμή πίστεψαν πως θα έχαναν τη μάχη. Εκείνη την κρίσιμη ώρα πλησίασε η Χαρά και είπε στον Φόβο και στη Λύπη: - Μη φοβάστε όλα θα πάνε καλά. Είμαι σίγουρη πως θα δημιουργηθεί ένα φάρμακό θαυματουργό που θα καταπολεμήσει τον Κορωνοϊό και θα τον εξαλείψει. Έτσι, ο Κορωνοϊός θα χάσει τον θρόνο του και την κορώνα του!!!! Εάν όλοι οι επιστήμονες βάλουν τα δυνατά τους ο Κορωνοϊός θα γίνει μια απλή ιωσούλα. - Μην είστε τόσο σίγουροι πως μόνο με ένα φάρμακο θα χάσω τον θρόνο μου, γιατί έχω και ξαδελφάκια, απάντησε ο Κορωνοϊός στη Χαρά. - Αν όλοι μείνουν στο σπίτι τους δε θα έχεις ποιον να μολύνεις. Άσε τα αυτά κι έλα να μας γνωρίσεις. Έλα να παίξουμε ένα παιχνίδι, ξέρεις να παίζεις κρυφτό; Γιατί η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…, είπε η Χαρά στον Κορωνοϊό. - Ναι θέλω και θα φυλάξω πρώτος, απάντησε.

Ο Κορωνοϊός αρχίζει την επίθεση και ρίχνει τις βόμβες-μικρόβια. Οι ιππότες με τις άσπρες μπλούζες αντεπιτίθενται εκσφενδονίζοντας φάρμακα και αντιβιοτικά.&nbsp;Όμως οι μάσκες και τα αντισηπτικά σιγά-σιγά εξαντλούνται. Τα συναισθήματα κάνουν την τελευταία τους προσπάθεια. Το καθένα πολεμάει με τις ικανότητές του. Ξαφνικά εμφανίζονται στη μάχη η Λύπη, ο Φόβος και η Οργή, που ξύπνησαν, και με "τις μπαταρίες τους γεμάτες" μάχονται πολύ δυναμικά και απωθούν αποτελεσματικά πολλούς μικροβιοστρατιώτες. Τη στιγμή που τα συναισθήματα ενωμένα πλησιάζουν τον Κορωνοϊό, ακούγεται από τα σπίτια όλης της πόλης δυνατά το γέλιο των παιδιών! Αυτό είναι! Ο Κορωνοϊός και οι άλλοι ιοί δεν μπορούν να αντέξουν τη μάχη σε συνδυασμό με το σούπερ όπλο των παιδιών, το γέλιο. Έτσι τα συναισθήματα καταφέρνουν να κατατροπώσουν τον εχθρό χωρίς απώλειες. Απελευθερώνουν την Ελπίδα και την Αλληλεγγύη, οι οποίες χαρούμενες και ελεύθερες τρέχουν στα σπίτια των ανθρώπων, για να τους δουν και να τις δουν.

Η μάχη τελείωσε! Ο Κορωνοϊός έχασε! Εξαντλημένος από τη μάχη τα παρατάει. Όμως, αν και νικημένος, έχει ακόμη δυνάμεις. Ταπεινωμένος&nbsp;από την ήττα του όμως έφυγε τελείως από την όμορφη πόλη και πήγε δυστυχώς να τρομοκρατήσει&nbsp;τις&nbsp;υπόλοιπες χώρες. Οι ιππότες με τις άσπρες μπλούζες, οι θετικές ιδιότητες και τα συναισθήματα είναι γεμάτοι χαρά, διότι τον νίκησαν. Όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ησυχάσουν, επειδή ο εχθρός σπέρνει ακόμα σε αρκετές χώρες τον φόβο. Οι άνθρωποι είναι ακόμα λίγο δειλοί και επιφυλακτικοί. Δεν τολμούν να βγουν από τα σπίτια τους και να επιστρέψουν στην καθημερινή τους ζωή. Οι ιππότες με τις άσπρες μπλούζες λένε ότι χρωστάνε πολλά στα συναισθήματα, αλλά συμφωνούν με τους ανθρώπους ότι δεν πρέπει να εφησυχάζονται.

Ο στρατός των συναισθημάτων είναι πανέτοιμος να αντιμετωπίσει τον εχθρό. Το απόγευμα λοιπόν και, ενώ το τάγμα με τους ιππότες με τις άσπρες μπλούζες καθόταν κάτω από το μεγάλο δέντρο, για να ξεκουραστεί, ο Κορωνοϊός βρίσκεται&nbsp;ήδη&nbsp;σε ετοιμότητα. Έχει συγκεντρώσει όλους τους συμμάχους του, τους υπόλοιπους ιούς και τα μικρόβια, και βρίσκεται στο πεδίο της μάχης. Στην άλλη πλευρά παρατάσσονται πάλι όλα τα συναισθήματα και οι θετικές ιδιότητες με όλα τα αντισηπτικά, τα μαντηλάκια, τις μάσκες και τα γάντια,&nbsp;έτοιμα για μάχη. Οι ιππότες με τις άσπρες μπλούζες δεν μπορούν να απουσιάζουν από τη μεγάλη αναμέτρηση.&nbsp;Σηκώνονται και ρίχνονται και αυτοί στη μάχη. Η μάχη ξεκινά και η αγωνία όλων κορυφώνεται.

Όλοι είχαν αναστατωθεί και μιλούσαν όλο και πιο δυνατά. Μιλούσαν τόσο δυνατά που δεν κατάλαβαν ότι κάποιος ήταν εκεί και τους παρακολουθούσε… -Σωπάστε όλοι!!, ακούστηκε δυνατή και καθαρή η φωνή της Λογικής, Όταν μιλάμε όλοι μαζί, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε! Ξαφνικά έπεσε απόλυτη ησυχία και ακουγόταν μόνο η φωνή της Λογικής. -Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον Κορωνοϊό να αλωνίζει και να μας κάνει ό,τι θέλει! Είμαστε πιο δυνατοί από εκείνον! Είναι ένας κακός και πονηρός εχθρός, που το μόνο που θέλει είναι να βλάψει όλο τον κόσμο γύρω του! Πρέπει να σκεφτούμε ένα σχέδιο, απλό αλλά αποτελεσματικό!

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.