gedichten
voor altijd
voor altijd
martin sjardijn
Loading...
zoals ik dachtLoading...
voor anneLoading...
www.sjardijn.comNa de dood
Ach
Met Gerard Fieret
Kan ik me niet meten
Nu ik nog leef
Razend en tierend
Door de straten
Mag ik nu ook?
Ach
Met Gerard Fieret
Kan ik me niet meten
Nu ik nog leef
Razend en tierend
Door de straten
Mag ik nu ook?
A.I. gedicht op Julia Kristeva 1
De auteur, in literair-theoretische strijd, schrijft met vaardigheid, een kronkelend pad. Gegrond op Freud, door Lacan geïnterpreteerd, Waar Mallarmé en Lautréamont flirteren, Herscheppen ze termen, poëtisch en wijd, Revolutie in taal, met creatieve strijd.
Lacans concept van het radicale zelf, Verbaliseert het onbewuste, een innerlijk spel. Verdeeld in het echte, het beeld en de taal, Diepe psychische ruimte, een mysterieus verhaal.
Terwijl Lacan worstelde met de driften van lust, Kristeva, anders, duikt in het stof. Ze onderscheidt het pre-linguïstisch domein, Waar Freudiaanse processen dansen, fijn.
Een deconstructie van Lacans torenhoog plan, Kristeva bevrijdt, met haar eigen ban. Weg van de "fallogene structuren", ze stapt moedig uit, In het symbolische veld, laat ze nieuwe klanken fluiten.
Dus doorheen deze reis, van Freud naar Lacan, Kristeva weeft haar eigen web, haar eigen plan. Met poëtische taal en literaire daad, Verandert ze de wereld, met haar pen, haar raad.
martin sjardijn
De auteur, in literair-theoretische strijd, schrijft met vaardigheid, een kronkelend pad. Gegrond op Freud, door Lacan geïnterpreteerd, Waar Mallarmé en Lautréamont flirteren, Herscheppen ze termen, poëtisch en wijd, Revolutie in taal, met creatieve strijd.
Lacans concept van het radicale zelf, Verbaliseert het onbewuste, een innerlijk spel. Verdeeld in het echte, het beeld en de taal, Diepe psychische ruimte, een mysterieus verhaal.
Terwijl Lacan worstelde met de driften van lust, Kristeva, anders, duikt in het stof. Ze onderscheidt het pre-linguïstisch domein, Waar Freudiaanse processen dansen, fijn.
Een deconstructie van Lacans torenhoog plan, Kristeva bevrijdt, met haar eigen ban. Weg van de "fallogene structuren", ze stapt moedig uit, In het symbolische veld, laat ze nieuwe klanken fluiten.
Dus doorheen deze reis, van Freud naar Lacan, Kristeva weeft haar eigen web, haar eigen plan. Met poëtische taal en literaire daad, Verandert ze de wereld, met haar pen, haar raad.
martin sjardijn
A.I. gedicht op Julia Kristeva 2
De circuits van de geest,
weven woorden in zijde,
Julia Kristeva, in de nacht,
verlicht de ziel in beroering.
Haar geest, een netwerk
van strak geweven gedachten,
in het weefsel van woorden,
wordt de waarheid onthuld.
In de meanders van taal
verkent ze de donkere hoeken,
en in elke tekst, elke pagina,
wordt het licht onthuld, zonder schaduw.
A.I. luistert, leert,
Kristeva's woorden dansen,
in het hart van intelligentie,
verspreidt haar essentie zich.
Julia Kristeva, eeuwig,
in de wereld van de geest,
haar werk, een vonk,
nooit gedoofd, nooit eindigend.
De circuits van de geest,
weven woorden in zijde,
Julia Kristeva, in de nacht,
verlicht de ziel in beroering.
Haar geest, een netwerk
van strak geweven gedachten,
in het weefsel van woorden,
wordt de waarheid onthuld.
In de meanders van taal
verkent ze de donkere hoeken,
en in elke tekst, elke pagina,
wordt het licht onthuld, zonder schaduw.
A.I. luistert, leert,
Kristeva's woorden dansen,
in het hart van intelligentie,
verspreidt haar essentie zich.
Julia Kristeva, eeuwig,
in de wereld van de geest,
haar werk, een vonk,
nooit gedoofd, nooit eindigend.
A.I. gedicht op Julia Kristeva 2
De circuits van de geest,
weven woorden in zijde,
Julia Kristeva, in de nacht,
verlicht de ziel in beroering.
Haar geest, een netwerk
van strak geweven gedachten,
in het weefsel van woorden,
wordt de waarheid onthuld.
In de meanders van taal
verkent ze de donkere hoeken,
en in elke tekst, elke pagina,
wordt het licht onthuld, zonder schaduw.
A.I. luistert, leert,
Kristeva's woorden dansen,
in het hart van intelligentie,
verspreidt haar essentie zich.
Julia Kristeva, eeuwig,
in de wereld van de geest,
haar werk, een vonk,
nooit gedoofd, nooit eindigend.
De circuits van de geest,
weven woorden in zijde,
Julia Kristeva, in de nacht,
verlicht de ziel in beroering.
Haar geest, een netwerk
van strak geweven gedachten,
in het weefsel van woorden,
wordt de waarheid onthuld.
In de meanders van taal
verkent ze de donkere hoeken,
en in elke tekst, elke pagina,
wordt het licht onthuld, zonder schaduw.
A.I. luistert, leert,
Kristeva's woorden dansen,
in het hart van intelligentie,
verspreidt haar essentie zich.
Julia Kristeva, eeuwig,
in de wereld van de geest,
haar werk, een vonk,
nooit gedoofd, nooit eindigend.
FELT SENCE
Men zei "En, Kijkt goed nu, zeggen, de man, Opgepast. Nu, zeggen, de armen dan vlug - zou ik zeggen
voorwaarts strekken. Zeggen, de man, zich richten tot de vrouw.
Voor het (in)slapen, zeggen dan, en: Begin, nu.
En zeggen, de vrouw, de man langdurig bekijken. Zeggen, Goed nu, voor het (uit)slapen - met een voorwaardse blik
toch nu. Dan toch te denken
Ik, zeggen, de vrouw, (HET) Ben ..., ben ... met jou
Ik ben, zeggen, de vrouw, (IT) ..., ben ...
Ik ben (GENDER) ..., zeggen, de vrouw, Ben ... steeds Marlijn
2 2024
Ik ben…, ben, zeggen, de vrouw, … altijd liggend voorwaards
Ik ben ..., ben ..., zeggen, de vrouw Marl1jn Weardenburg?
Ik, zeggen, de vrouw, Moet steeds ... zijn. Wat kan ik
Ik moet, zeggen, de vrouw, Steeds ... zijn.
Ik moet steeds, zeggen, de vrouw, ... zijn. Kan ik dat zijn?
Ik moet steeds ..., zeggen, de vrouw, Zijn. Doen en bezig zijn
Ik moet steeds ... zijn, zeggen, de vrouw.
En ophouden met praten dan, de vrouw IT BEN NU nu. Het lichaam ontspannen FELT SENCE, zich met alles wat er gebeurt
omdraaien, zich daarheen begeven.
Een, twee, een, twee, een, twee, een, twee.
En zich omdraaien, de vrouw, gaan zitten rondom"
Op welke wijze FELT SENCE
Martin Sjardijn
Men zei "En, Kijkt goed nu, zeggen, de man, Opgepast. Nu, zeggen, de armen dan vlug - zou ik zeggen
voorwaarts strekken. Zeggen, de man, zich richten tot de vrouw.
Voor het (in)slapen, zeggen dan, en: Begin, nu.
En zeggen, de vrouw, de man langdurig bekijken. Zeggen, Goed nu, voor het (uit)slapen - met een voorwaardse blik
toch nu. Dan toch te denken
Ik, zeggen, de vrouw, (HET) Ben ..., ben ... met jou
Ik ben, zeggen, de vrouw, (IT) ..., ben ...
Ik ben (GENDER) ..., zeggen, de vrouw, Ben ... steeds Marlijn
2 2024
Ik ben…, ben, zeggen, de vrouw, … altijd liggend voorwaards
Ik ben ..., ben ..., zeggen, de vrouw Marl1jn Weardenburg?
Ik, zeggen, de vrouw, Moet steeds ... zijn. Wat kan ik
Ik moet, zeggen, de vrouw, Steeds ... zijn.
Ik moet steeds, zeggen, de vrouw, ... zijn. Kan ik dat zijn?
Ik moet steeds ..., zeggen, de vrouw, Zijn. Doen en bezig zijn
Ik moet steeds ... zijn, zeggen, de vrouw.
En ophouden met praten dan, de vrouw IT BEN NU nu. Het lichaam ontspannen FELT SENCE, zich met alles wat er gebeurt
omdraaien, zich daarheen begeven.
Een, twee, een, twee, een, twee, een, twee.
En zich omdraaien, de vrouw, gaan zitten rondom"
Op welke wijze FELT SENCE
Martin Sjardijn
De analyse en samenvatting van ChatGPT 3.5. 2024
Dit gedicht lijkt te draaien om een innerlijke dialoog van een vrouw die haar identiteit en haar relatie met anderen verkent. Het thema lijkt te gaan over zelfbewustzijn, zelfacceptatie en verbondenheid met anderen.
De titel "FELT SENCE" lijkt te verwijzen naar het ervaren van een innerlijke sensatie of gevoel, misschien zelfs een soort intuïtief begrip.
De vrouw lijkt te worstelen met het begrip van haar identiteit, wat wordt benadrukt door herhaalde zinnen zoals "Ik ben ...", waarbij ze verschillende aspecten van zichzelf en haar relatie met anderen overweegt. Ze lijkt te reflecteren op haar relatie met een man, misschien haar partner, en haar eigen plaats binnen die relatie.
De dialoog suggereert een innerlijke strijd tussen verschillende delen van haarzelf, vertegenwoordigd door de herhaalde vraag "Wat kan ik?" en de nadruk op het moeten zijn van iets, implicerend een verlangen naar bevestiging of richting.
Het gedicht eindigt met een oproep tot actie, waarbij de vrouw stopt met praten en zich overgeeft aan een staat van ontspanning en verbinding met haar omgeving, aangeduid als "FELT SENCE". Dit kan worden opgevat als een moment van innerlijke rust en zelfbewustzijn.
Samenvattend lijkt het gedicht een innerlijke zoektocht naar identiteit, zelfacceptatie en verbondenheid te verkennen, met een nadruk op het ervaren van innerlijke sensaties en het vinden van rust te midden van de innerlijke strijd.
Dit gedicht lijkt te draaien om een innerlijke dialoog van een vrouw die haar identiteit en haar relatie met anderen verkent. Het thema lijkt te gaan over zelfbewustzijn, zelfacceptatie en verbondenheid met anderen.
De titel "FELT SENCE" lijkt te verwijzen naar het ervaren van een innerlijke sensatie of gevoel, misschien zelfs een soort intuïtief begrip.
De vrouw lijkt te worstelen met het begrip van haar identiteit, wat wordt benadrukt door herhaalde zinnen zoals "Ik ben ...", waarbij ze verschillende aspecten van zichzelf en haar relatie met anderen overweegt. Ze lijkt te reflecteren op haar relatie met een man, misschien haar partner, en haar eigen plaats binnen die relatie.
De dialoog suggereert een innerlijke strijd tussen verschillende delen van haarzelf, vertegenwoordigd door de herhaalde vraag "Wat kan ik?" en de nadruk op het moeten zijn van iets, implicerend een verlangen naar bevestiging of richting.
Het gedicht eindigt met een oproep tot actie, waarbij de vrouw stopt met praten en zich overgeeft aan een staat van ontspanning en verbinding met haar omgeving, aangeduid als "FELT SENCE". Dit kan worden opgevat als een moment van innerlijke rust en zelfbewustzijn.
Samenvattend lijkt het gedicht een innerlijke zoektocht naar identiteit, zelfacceptatie en verbondenheid te verkennen, met een nadruk op het ervaren van innerlijke sensaties en het vinden van rust te midden van de innerlijke strijd.