RACISM
2ο ΓΕΛ Αγίου Νικολάου
Β3
Loading...
Loading...
Διώξε το μίσος απ΄τη ζωή σου πως είσαι άνθρωπος θυμήσου
την αγάπη στη ζωή σου βάλε
και τον ρατσισμό σου βγάλε
το σπίτι όλων είναι η γη
και δεν μετρά η καταγωγή.
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Διώξε το μίσος απ΄τη ζωή σου πως είσαι άνθρωπος θυμήσου την αγάπη στη ζωή σου βάλε και τον ρατσισμό σου βγάλε το σπίτι όλων ειναι η γη και δεν μετρά η καταγωγή.
Τα παρακάτω στατιστικά στοιχεία είναι από συνεντεύξεις και μαρτυρίες θυμάτων ρατσισμού το 2018
πηγή: Δίκτυο καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής βίας ( unhcr.org )
Unity and Respect
Ο Νίκος ήταν ένα κανονικό παιδί σαν όλα τα άλλα. Πήγαινε σχολείο, φροντιστήριο, του άρεσε το σχέδιο και προετοιμαζόταν για τις πανελλήνιες.
Η Άννα πήγαινε κι αυτή σχολείο και αγαπούσε τη μουσική, την οικογένεια και τους φίλους της.Ο Νίκος και η Άννα δεν πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και δεν είχαν γνωριστεί ποτέ, ζούσαν όμως στην ίδια πόλη.
Όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία τους, είχαν φροντιστήρια μέχρι αργά και έπρεπε να γυρίσουν σπίτι μόνοι τους, αναγκαστικά περνώντας μέσα από όχι τόσο ασφαλή στενά που όμως δεν μπορούσαν να αποφύγουν και αυτό ίσως να ήταν κάτι που ένωνε τους δύο. Αυτό που τους ένωνε περισσότερο όμως, έστω εν αγνοία τους ήταν πως και οι δύο ήταν ομοφυλόφιλοι. Και οι δύο τους ζούσαν σε ήρεμα σπίτια, με τους γονείς τους οι οποίοι τους αγαπούσαν όπως ήταν. Όποιος τους ήξερε θα έλεγε πως ήταν χαρούμενα παιδιά, με σχέδια, στόχους, όνειρα για το μέλλον και ολόκληρη τη ζωή να απλώνεται μπροστά τους.
Ο Νίκος και η Άννα βρέθηκαν δολοφονημένοι από συμμαθητές τους εκείνο το βράδυ, συμμαθητές που δεν προσπάθησαν καν να κρύψουν την πράξη τους, δηλώνοντας περήφανα πως "ήρθε καιρός να καθαρίσει ο τόπος".
Ο Νίκος και η Άννα είναι μέσα στα πολλά θύματα των επιθέσεων κατά των ομοφυλόφιλων που στις μέρες μας όλο και πληθαίνουν. Οι δολοφόνοι τους κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και αμετανόητοι.
Η Άννα πήγαινε κι αυτή σχολείο και αγαπούσε τη μουσική, την οικογένεια και τους φίλους της.Ο Νίκος και η Άννα δεν πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και δεν είχαν γνωριστεί ποτέ, ζούσαν όμως στην ίδια πόλη.
Όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία τους, είχαν φροντιστήρια μέχρι αργά και έπρεπε να γυρίσουν σπίτι μόνοι τους, αναγκαστικά περνώντας μέσα από όχι τόσο ασφαλή στενά που όμως δεν μπορούσαν να αποφύγουν και αυτό ίσως να ήταν κάτι που ένωνε τους δύο. Αυτό που τους ένωνε περισσότερο όμως, έστω εν αγνοία τους ήταν πως και οι δύο ήταν ομοφυλόφιλοι. Και οι δύο τους ζούσαν σε ήρεμα σπίτια, με τους γονείς τους οι οποίοι τους αγαπούσαν όπως ήταν. Όποιος τους ήξερε θα έλεγε πως ήταν χαρούμενα παιδιά, με σχέδια, στόχους, όνειρα για το μέλλον και ολόκληρη τη ζωή να απλώνεται μπροστά τους.
Ο Νίκος και η Άννα βρέθηκαν δολοφονημένοι από συμμαθητές τους εκείνο το βράδυ, συμμαθητές που δεν προσπάθησαν καν να κρύψουν την πράξη τους, δηλώνοντας περήφανα πως "ήρθε καιρός να καθαρίσει ο τόπος".
Ο Νίκος και η Άννα είναι μέσα στα πολλά θύματα των επιθέσεων κατά των ομοφυλόφιλων που στις μέρες μας όλο και πληθαίνουν. Οι δολοφόνοι τους κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και αμετανόητοι.
Love is Love
Love is Not a Choice
Ο Νίκος ήταν ένα κανονικό παιδί σαν όλα τα άλλα. Πήγαινε σχολείο, φροντιστήριο, του άρεσε το σχέδιο και προετοιμαζόταν για τις πανελλήνιες.
Η Άννα πήγαινε κι αυτή σχολείο και αγαπούσε τη μουσική, την οικογένεια και τους φίλους της.Ο Νίκος και η Άννα δεν πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και δεν είχαν γνωριστεί ποτέ, ζούσαν όμως στην ίδια πόλη.
Όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία τους, είχαν φροντιστήρια μέχρι αργά και έπρεπε να γυρίσουν σπίτι μόνοι τους, αναγκαστικά περνώντας μέσα από όχι τόσο ασφαλή στενά που όμως δεν μπορούσαν να αποφύγουν και αυτό ίσως να ήταν κάτι που ένωνε τους δύο. Αυτό που τους ένωνε περισσότερο όμως, έστω εν αγνοία τους ήταν πως και οι δύο ήταν ομοφυλόφιλοι. Και οι δύο τους ζούσαν σε ήρεμα σπίτια, με τους γονείς τους οι οποίοι τους αγαπούσαν όπως ήταν. Όποιος τους ήξερε θα έλεγε πως ήταν χαρούμενα παιδιά, με σχέδια, στόχους, όνειρα για το μέλλον και ολόκληρη τη ζωή να απλώνεται μπροστά τους.
Ο Νίκος και η Άννα βρέθηκαν δολοφονημένοι από συμμαθητές τους εκείνο το βράδυ, συμμαθητές που δεν προσπάθησαν καν να κρύψουν την πράξη τους, δηλώνοντας περήφανα πως "ήρθε καιρός να καθαρίσει ο τόπος".
Ο Νίκος και η Άννα είναι μέσα στα πολλά θύματα των επιθέσεων κατά των ομοφυλόφιλων που στις μέρες μας όλο και πληθαίνουν. Οι δολοφόνοι τους κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και αμετανόητοι.
Η Άννα πήγαινε κι αυτή σχολείο και αγαπούσε τη μουσική, την οικογένεια και τους φίλους της.Ο Νίκος και η Άννα δεν πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και δεν είχαν γνωριστεί ποτέ, ζούσαν όμως στην ίδια πόλη.
Όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία τους, είχαν φροντιστήρια μέχρι αργά και έπρεπε να γυρίσουν σπίτι μόνοι τους, αναγκαστικά περνώντας μέσα από όχι τόσο ασφαλή στενά που όμως δεν μπορούσαν να αποφύγουν και αυτό ίσως να ήταν κάτι που ένωνε τους δύο. Αυτό που τους ένωνε περισσότερο όμως, έστω εν αγνοία τους ήταν πως και οι δύο ήταν ομοφυλόφιλοι. Και οι δύο τους ζούσαν σε ήρεμα σπίτια, με τους γονείς τους οι οποίοι τους αγαπούσαν όπως ήταν. Όποιος τους ήξερε θα έλεγε πως ήταν χαρούμενα παιδιά, με σχέδια, στόχους, όνειρα για το μέλλον και ολόκληρη τη ζωή να απλώνεται μπροστά τους.
Ο Νίκος και η Άννα βρέθηκαν δολοφονημένοι από συμμαθητές τους εκείνο το βράδυ, συμμαθητές που δεν προσπάθησαν καν να κρύψουν την πράξη τους, δηλώνοντας περήφανα πως "ήρθε καιρός να καθαρίσει ο τόπος".
Ο Νίκος και η Άννα είναι μέσα στα πολλά θύματα των επιθέσεων κατά των ομοφυλόφιλων που στις μέρες μας όλο και πληθαίνουν. Οι δολοφόνοι τους κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και αμετανόητοι.
Για τον Ζακ.
