Loading...

Με πρωτοβουλία της συναδέλφου κυρίας Μαρώς Τριανταφύλλου διοργανώθηκε αυτή η πρώτη προσπάθεια έκδοσης διηγημάτων των μαθητών-μαθητριών μας.
Είμαστε πολύ περήφανοι για τα παιδιά μας και ευχόμαστε να υπάρχει συνέχεια σε αυτή την πολύ όμορφη πρωτοβουλία

Η Διευθύντρια και ο Σύλλογος Καθηγητών του 7ου ΓΕΛ Πειραιά

Loading...

Loading...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος
Τελευταία Πνοή της Έλσας Αρμούτη
Οικόπεδο Νο 41 της Μαργαρίτας Σχοινά
Το απόλυτο σκοτάδι της Αναστασίας Αποστολοπούλου
Στο δρόμο για το ξενοδοχείο της Βασιλικής Ροκκά
Ένα κερί στο σκοτάδι της Δήμητρας Σταυρουλάκη
Ξυπνώντας του Δημήτρη Κουτρή
Η επιστροφή που μηδένισε τον χρόνο της Κωνσταντίνας Καραλή

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το βιβλίο που ξεφυλλίζετε περιέχει 7 διηγήματα μαθητριών και μαθητών του σχολείου μας, του 7ου ΓΕΛ Πειραιά. Η αρχική ιδέα ήταν να διοργανώσουμε ένα διαγωνισμό διηγήματος αλλά η συμμετοχή ήταν μικρή. Αντί να τον ακυρώσουμε, λοιπόν, αποφασίσαμε να εκδώσουμε τα κείμενα των παιδιών, που τα βρήκαμε πολύ ενδιαφέροντα. Στην αρχή σκεφτήκαμε να κάνουμε μια εσωτερική αξιολόγηση και να τα βάλουμε σε σειρά ανάλογα με την αξιολόγηση αυτή, μετά όμως σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλύτερα αντί γι’ αυτό να τα βάλουμε σε ομάδες ανάλογα με το θέμα τους.
Τα παιδιά έγραψαν όμορφα κείμενα· άλλα έχουν ως θέμα τους εμπειρίες της μαθητικής ζωής, άλλα έχουν ως καμβά τους μια αστυνομική ιστορία, άλλα έχουν υπαρξιακές αναζητήσεις άλλα καταθέτουν οδυνηρά προσωπικά βιώματα και άλλα παίζουν με την επιστημονική φαντασία και το παραμύθι. Όλα έχουν προβληματισμούς για τις ανθρώπινες σχέσεις, τις αξίες, το περιβάλλον, την παιδεία. Σε άλλα η γραφή είναι πιο παραδοσιακή άλλα περνούν σε πιο μοντέρνα είδη γραφής.

Η παρουσία του διαλόγου και του εσωτερικού μονολόγου είναι χαρακτηριστική, ενώ ο προσεκτικός τους αναγνώστης μπορεί να δει την επίδραση γνωστών συγγραφέων αλλά και του κινηματογράφου.
Είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό το βιβλιαράκι και ευχόμαστε στα παιδιά μας να συνεχίσουν να γράφουν. Η φαντασία είναι ο κραταιός πλανήτης της ελευθερίας και η γραφή θα τους προσφέρει πάντα ένα μοναδικό καταφύγιο έκφρασης και παρέμβασης. Αν μάλιστα κάποιοι, ίσως όλες και όλοι, όπως υποψιαζόμαστε συνεχίσουν να γράφουν, ίσως τούτο το βιβλίο να είναι στο βιογραφικό τους η πρώτη τους δημοσίευση. Ό, τι κι αν αποφασίσουν όμως, το σημαντικό είναι πως έχουν βρει ένα δρόμο δημιουργίας.
Εμείς σας προτείνουμε το βιβλίο με πολλή χαρά και περηφάνεια και ευχόμαστε στα παιδιά μας υγεία, δημιουργία και επιτυχίες.

Τελευταία Πνοή

Πόνος. Αυτό ακριβώς ήταν το συναίσθημα που την κατέκλυζε εκείνη τη στιγμή. Πόνος, που έκανε το στήθος της να σφίγγεται, την καρδιά της να πάλλεται δυνατά και τα λεπτοκαμωμένα χείλη της να τρέμουν. Αυτό που την έκανε να αισθάνεται μια ξαφνική αδυναμία, μια ζάλη που της προκαλούσε εμετό.

Ήταν έτοιμη όμως- ή έπρεπε να είναι. Έτοιμη για να ανοίξει αυτόν τον μυστήριο καφέ φάκελο που μόλις δύο λεπτά πριν της είχε πλασάρει ο περίεργος άντρας σ’ εκείνο το σκοτεινό στενάκι. Κι ενώ της φαινόταν μεγάλη ειρωνεία το γεγονός πως δε φοβήθηκε την τρεμάμενη λάμπα, στη διασταύρωση της κεντρικής οδού την περίμενε κάτι πολύ πιο τρομακτικό.

Ήξερε με τι είχε να κάνει, κι ήταν ο λόγος που ένιωθε να υποφέρει. Δεν μπορούσε να περιμένει να πάει σπίτι. Θα ήταν πλέον αργά. Γι’ αυτό και αποφάσισε να μη χάσει άλλο χρόνο. Άνοιξε την τσάντα της κι έβγαλε ένα κλειδί. Κρατώντας το στα κάτασπρα χέρια της, έσκισε το πάνω μέρος του φακέλου. Άνοιξε διστακτικά το λευκό χαρτί, κι αυτό δημιούργησε τους χειρότερους θορύβους γεμίζοντάς τη δειλία.

Jean-Marc Bustamante, Τοπίο