Κωνσταντινούπολη: αναζητώντας ελληνικά χνάρια...

Κωνσταντινούπολη: αναζητώντας ελληνικά χνάρια....

1ο Γυμνάσιο Περιστερίου

Πολιτιστικό Πρόγραμμα
Σχολικό Έτος 2019-2020

Όλα ξεκίνησαν με ένα όνειρο ….

«Την 27η του μηνός Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 537 μ.Χ, μέρα παγωμένη μα και γιορτινή , μια παρέα παιδιών, μαθήτριες και μαθητές, με τους δασκάλους τους μαζί ανηφορίζουν με βήματα βιαστικά προς τον πρώτο λόφο της Κωνσταντινούπολης. Τρέχουν για να προλάβουν να βρουν ανάμεσα στο πλήθος θέση τέτοια, που να μπορούν να παρακολουθήσουν το μεγάλο γεγονός των εγκαινίων του Ιερού Ναού της του Θεού Σοφίας. Χτισμένη σε μικρή απόσταση από το Μέγα Παλάτιον και τον Ιππόδρομο της πόλης, είναι ό, τι εντυπωσιακότερο έχουν μέχρι στιγμής αντικρίσει τα μάτια τους.

Ο Ιουστινιανός καταφθάνει . Τα μάτια των παιδιών αχόρταγα κοιτούν . Χρύσισε, λαμπύρισε, γέμισε ασήμια και πολύτιμες πέτρες η πλατεία, καθώς Ύπαρχοι, Μάγιστροι και Έπαρχοι, Πραιπόζιτοι , Δομέστικοι και Κόμητες συνοδεύουν τον αυτοκράτορα. Ο πατριάρχης Μηνάς τον υποδέχεται και τον συνοδεύει προς τις Βασιλικές Πύλες. Μόλις ο Ιουστινιανός προχωρεί προς το εσωτερικό του ναού, θαυμάζει το περίλαμπρο κάλλος του, ανέρχεται στον άμβωνα, τείνει τα χέρια προς τον ουρανό και αναφωνεί:

«Δόξα τῷ Θεῷ, τῷ καταξιώσαντί με τοιοῦτον ἔργον ἐπιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών».

Ενθουσιασμός ανάμεσα στους κατοίκους της Βασιλεύουσας , που χαίρονται με την καρδιά τους τέτοιες στιγμές, αλλά και σοβαρότητα από αξιωματούχους, ιερωμένους και πατρικίες που συντροφεύουν την αυτοκράτειρα, όπως το απαιτεί το τυπικό της Αυλής….

Τα παιδιά ρουφούν την κάθε στιγμή, οσφραίνονται τις μυρωδιές του ξύλου που καίγεται στις οικιακές εστίες. Στρέφουν τα μάτια στους δασκάλους και είναι σαν να τους παρακαλούν να τους δώσουν τον χρόνο να χορτάσουν , να γευτούν με όλες τις αισθήσεις όλα όσα συμβαίνουν… κι έπειτα , στο σχολείο τους , στον χώρο που η γνώση «παντρεύεται» το βίωμα , να τα συνδέσουν με όσα γνωρίζουν ήδη για την ιστορία της πόλης τους… Να συνεχίσουν ν’ αναζητούν τα χνάρια του παρελθόντος που τη συνδέει με άλλα σπουδαία γεγονότα, που την ενώνει με έναν πολιτισμό που φάνηκε να νίκησε ακόμα κι αυτή την κοσμοκράτορα Ρώμη..

Πόσα ελληνικά χνάρια να έχει η Βασιλεύουσα;

Ένα σύννεφο κατασκότεινο, βουβό προχωρά πάνω από τα κεφάλια τους. Σκούρο μολυβί, που ολοένα και μεγαλώνει . Βοριάς παγωμένος φυσάει δυνατά και τα παιδιά σα να ανατριχιάζουν. Ο ουρανός σκεπάζεται με σύννεφα που χαμηλώνουν κι αρχίζει η νεροποντή. Μουσκίδι ως το κόκαλο σκορπίζουν , παίρνουν το δρόμο για τα σπίτια τους. Η βροχή πρόσκαιρα τούς κλέβει τη χαρά…»

…τούτη η μπόρα μάς χάλασε το όνειρο. Εμείς, όμως , δεν τα παρατάμε. Μία μεγάλη παρέα συμμαθητών ξεκινάμε «ταξίδι στο όνειρο». Συνοδοιπόροι μας η Ιστορία, η Λογοτεχνία, η Μουσική, ο Χορός, η ..Τεχνολογία και ..τρεις δασκάλες που κάνουν τα ίδια όνειρα με εμάς.

Σας προσκαλούμε στο ταξίδι μας αυτό που «μοιάζει με όνειρο μικρό που το ημερεύαμε στον ύπνο τον βαθύ» χρόνια τώρα ….Ήρθε η ώρα το όνειρό μας το μικρό να γίνει ζωντανό…