Loading...

Loading...

"Μες στο Μουσείο..."

Ένα βιβλίο/ενθύμιο για την επίσκεψη της Α' Δημοτικού του 11ου Δημοτικού Σχολείου Δράμας στην έκθεση: Ιβάν Κλιουν. Υπερβατικά Τοπία. Ιπτάμενα Γλυπτά. Φωτεινές Σφαίρες, του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη.

Loading...

Υπεύθυνες εκπαιδευτικοί:
Ελπινίκη Συμεωνίδου ΠΕ70
Αναστασία Πέκη ΠΕ79.01

Ποιός ήταν ο Ιβάν Κλιουν;

Ο Ιβάν Κλιουν γεννήθηκε το 1873, δηλαδή πριν από 148 χρόνια, σε μια μικρή πόλη κοντά στη Μόσχα, στη μακρινή Ρωσία.
Η Ρωσία είναι μια τεράστια χώρα, περίπου 4 φορές σε μέγεθος όσο η Ευρώπη. Τους χειμώνες το κρύο είναι τσουχτερό και χιονίζει πάντα. Τα καλοκαίρια είναι ζεστά, αλλά δεν κρατάνε πολύ.
Όταν ήταν οκτώ χρονών, η οικογένειά του μετακόμισε στην Ουκρανία και αργότερα στην Πολωνία, κάνοντας ένα ταξίδι που κράτησε πολλές μέρες και ήταν δύσκολο, γιατί τότε δεν υπήρχαν αεροπλάνα και μπορούσες να ταξιδέψεις μόνο με το τρένο ή την άμαξα.
Στην Πολωνία, όταν μεγάλωσε, έκανε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, και παράλληλα δούλευε ως λογιστής σε ένα εργοστάσιο ζάχαρης.
Το 1898 αποφασίζει να γυρίσει στη Ρωσία, στη Μόσχα, όπου συνεχίζει να δουλεύει ως λογιστής, αλλά συνεχίζει με πάθος και να ζωγραφίζει.
Ο Ιβάν Κλιουν δε σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει και να δοκιμάζει νέους τρόπους ζωγραφικής.
Έφτιαξε εκατοντάδες έργα τέχνης και έκανε διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής ώστε να μπορέσει όλος ο κόσμος να δει τις ζωγραφιές του.
Έγινε δάσκαλος ζωγραφικής και δίδαξε πολλούς νέους καλλιτέχνες τα μυστικά της τέχνης του.
Πέθανε σε μεγάλη ηλικία, και ο Γιώργος Κωστάκης, ο συλλέκτης έργων τέχνης που έφτιαξε όλη αυτή τη συλλογή από πίνακες και την άφησε στο μουσείο, βρήκε τους πίνακες του Ιβάν Κλιουν, και έτσι μπορούμε να τους θαυμάζουμε μέχρι σήμερα και εμείς.

Σαν τον μικρό Ιβάν, που ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του από τη Ρωσία για την Ουκρανία και έπειτα την Πολωνία... εκείνο το πρωινό του Απρίλη, μπήκαμε κι εμείς στο λεωφορείο και πήραμε τον μακρύ δρόμο για τη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη... Περάσαμε μέσα από κόκκινα λιβάδια με παπαρούνες και κίτρινα λιβάδια με ελαιοκράμβη, είδαμε τη θάλασσα, τις λίμνες... και όλο ρωτούσαμε: "Φτάσαμε; Φτάνουμε; Σε πόση ώρα; Θα μας ξυπνήσετε όταν φτάσουμε; Πριν από δέκα λεπτά είπες ότι θα φτάσουμε σε δέκα λεπτά, αλλά δεν έχουμε ακόμα φτάσει..."
Και να, που τελικά, φτάσαμε...

Ιβάν Κλιουν, Σουπρεματιστική Σύνθεση, 1915

Εσείς έχετε πάει ποτέ σε μουσείο;

Πώς κινούμαστε;

Το ξέρατε ότι μέσα στο μουσείο πρέπει να ακολουθούμε κάποιους κανόνες;

Τί μπορούμε να αγγίζουμε;

Κανόνες που έχουν να κάνουν με το:

Ivan Kliun, Από τη συλλογή Lobanov-Rostovsky, 1920

Πώς μιλάμε;

Δεν τρέχουμε, και αποφεύγουμε τις απότομες κινήσεις

Δεν αγγίζουμε τα εκθέματα, γιατί τα αποτυπώματα και οι δαχτυλιές μπορούν να φθείρουν τα έργα τέχνης

Στην πραγματικότητα ισχύει ό,τι και στο σχολείο:

Ivan Kliun, Σουπρεματισμός, 1915-16

Μιλάμε χαμηλόφωνα και με ευγένεια, σχολιάζοντας τα εκθέματα γύρω μας

Μόλις φτάσαμε στο μουσείο, λοιπόν, το ενδιαφέρον μας τράβηξε ένα εντυπωσιακό γλυπτό στην αυλή του...

με τη φαντασία μας, το μετατρέψαμε σε τρένο...

... αλλά και σε παιχνίδι σκαρφαλώματος...