CAN SUYU-WATER OF LIFE BİTKİLERİMİZ

KAKTÜS

Kaktüsün Özellikleri, Etli gövde yapısına sahip olan kaktüs yaprakları oldukça dikenli olması tarafından birçok kişi tarafından ürkütücü bir bitki olarak düşünülebilir. Ancak oldukça şirin yapıya sahip kaktüsler de vardır. Bazı kişilerin evinde severek bakımını yaptığı kaktüs bitkisi aşırı yağış ve suya ihtiyacı duymadığı için en çok da çöllerde yetişen bir bitkidir. Uzun kök yapısına sahip olan kaktüs evde yetiştirilmesi açısından uygun bir bitkidir. Kaktüsgiller familyasından olan bu bitkinin oldukça fazla cinsi bulunmaktadır. Her birinin görüntüsü kendine has ve özeldir. Kaktüs minyatür iç bahçelerde yetiştirilebileceği gibi aynı zamanda geniş alanlarda da yetiştirilebilir.

Kaktüsün özellikleri nelerdir;

1-2 metre uzayabilen kaktüs karanlıktan oldukça hoşlanan bir bitkidir ve bu nedenle bazı cinsleri gece çiçek açma özelliğin sahiptir.
Kaktüsün yaprakları bulunmaz. Ancak bir demet üzerinde oldukça çok miktarda dizilmiş dikenleri bulunur.
Bazı kaktüs türleri beyaz tüylere sahiptir ve bu durum da kaktüsün soluk yeşil renginde bir görüntüye sahip olmasını sağlar.
Fotosentez olayının gündüz su buharının önüne geçen bir şekilde olması kaktüsün özellikleri arasında sayılabilir.
Çiçek açan kaktüslerin çiçekleri hemen dökülür. Ancak düzenli bir şekilde dizilmiş olarak açar.
Bazı kaktüslerin dikenleri zehirlidir.
Kaktüslerin kışın don olaylarından etkilenmemesi de kaktüsün özellikleri arasındadır.
Kışın soğukta kalan kaktüslerin yaz mevsiminde çiçek açması daha iyi olur.
Suya ihtiyaç duymadıkları için bakımının kolay olması kaktüsünün bir diğer özelliğidir.
Tüm kaktüs türleri genellikle bol ışık ve kumlu topraklardan hoşlanır.
Yavaş büyüme özelliğine sahip olan kaktüsün bir diğer özelliği ise yavaş büyümesinden dolayı saksı değişiminin sık yapılmasına gerek kalmamasıdır.
Kaktüs kendisine yakın bulunan bitkilerdeki hastalıklara daha meyillidir. Bu yüzden dolayı kaktüs toprağının kontrol edilip ilaçlama yapılması gerekebilir.

LİMON

Köken olarak limonun anavatanı Hindistan’ın doğu Himalaya bölgesidir. Anavatan olarak bilinen bu bölgede bildiğimiz limonlara rastlanılmamakta ve daha çok limon benzeri ya da melezlerine rastlanılmaktadır. Limon Akdeniz havzası ve Ortadoğu’da oluşmuş bir türdür. Limonların dağılışı ve başlıca üretim alanları en düşük sıcaklıkları -4˚C’nin üstünde olan yarı kurak ve kurak subtropik bölgeler arasında sınırlıdır. Limon genellikle kuzey ve güney yarımkürenin subtropik iklim bölgelerinde yetiştirilen bir türdür.

Limonlar 3-7 m civarında, orta büyüklükte ağaçlar oluştururlar. 8 m.’yi geçen ağaçlara da rastlanılabilmektedir. Taç yapıları dağınık olup; ağaç olgunlaştıkça taç yapısı orta sıklığa ulaşır. Genç sürgünlerinde köşeli dal oluşumu gözlenir. Çeşit, yetiştirme şartları ve ağaç yaşına göre değişmesine rağmen ağaçlar çoğunlukla dikenlidir. Limonlarda yeni gelişen yapraklar mordur, yaprak ayaları olgunlaştıkça yapraklarının rengi yeşile dönüşür. Yaprakları orta boyda olup yaklaşık 10 cm dir. Limonlarda kanatçıklar iz şeklindedir. Limon çiçekleri tam ve hermofrodit yapıya sahiptir. Çiçek taç yaprakları morumsu beyazdır. Çiçekler tipik kümeler halinde dağılırlar. Meyveleri 7-10 dilimlidir. Limonlarda meyve şeklinin genelde yuvarlak ve silindirik olmasının yanında; stil yanında “meme” adı verilen bir çıkıntı bulunmaktadır. İklim koşulları iyi oldukça, limonlarda çiçeklenme ve meyve verme eğilimi bütün yıl boyunca sürer. Buna “yediverenlik” özelliği adı verilir ve bu duruma sık rastlanır. Yediverenlik özelliği çevre koşullarına çabuk tepki vermekten kaynaklandığı gibi; bu özellik genetik olarak ta vardır. Limon bölgemizde; genel bir ifadeyle nisan ayında çiçek açar. Çeşit özelliğine göre değişmekle birlikte olgunlaşma periyodu ekim-ocak ayları arasında dağılım göstermektedir.

TRABZON HURMASI

Bir sıcak - ılıman iklim meyvesi olan Trabzon Hurması (Diospyros kaki) ülkemizde en çok Akdeniz Bölgesi'nde yetiştirilmektedir. Kışın yapraklarını döken bir meyve türü olduğundan daha serin bölgelerde, özellikle Karadeniz, Ege ve Marmara Bölgeleri'nde yetiştirilebilmektedir. Türkiye'de en fazla Trabzon Hurması üretimi Hatay, Adana, Mersin, Ordu, Artvin, Samsun, Kastamonu, Kocaeli illerinde yapılmaktadır. Bazı yörelerde cennet elması, cennet hurması gibi isimlerle de tanınmaktadır.

Trabzon hurması ağacının kök sistemi kullanılan anaç türüne göre değişiklik gösterir. Meyveleri yenen kültür çeşitlerinin anacı (Diospyros kaki), kazık köklüdür, az miktarda saçak kökleri bulunur.

Trabzon Hurması ağacının gövdesi gri renklidir. Kullanılan anacın çeşidin kuvvetine ve yaşına göre gövde 12-35 cm çapında olmakta, boyu ise ortalama 5-6 m olmakla beraber 12 m'ye kadar ulaşabilmektedir.

Yaprakların üst yüzü düz, alt yüzü tüylüdür. İlkbaharda yeni çıktıklarında parlak açık yeşil renktedir, daha sonra parlak koyu yeşil renk alır. Sonbaharda ise soluk yeşil-sarı-turuncu-kırmızı renklere dönüşerek dekoratif bir görünüm alır. Bu özelliklerinden dolayı güzel bir süs ağacı olarak peyzaj mimarisinde kullanılır.

Trabzon Hurması çeşitlerinin verime başlama yılları farklılıklar gösterir. Fuyu çeşidi dikimin ikinci yılından itibaren ürün vermeye başlar. Hachiya çeşidi ise dördüncü yıldan itibaren verime yatmaktadır. Ağaçların verim miktarları da çeşitlere ve bakım şartlarına göre çok değişmekte, ortalama 40-60 kg olduğu kaydedilmektedir.