Δράση Δημιουργικής Γραφής
Γ' Τάξη Γενικού Λυκείου Καρπενησίου
Σχολικό Έτος: 2023-24

Ο Τσιτσάνης μάς εμπνέει

Ελένη, Κατερίνα, Σοφία, Ειρήνη, Θεοδόσης, Βαλάντης, Πάνος Σεραφείμ, Γρηγόρης, Ελένη, Δημήτρης, Παναγιώτης Αγγελική, Κωνσταντίνος, Γιονίντα, Έλλη, Χριστίνα Σοφία, Αναστασία, Ελίνα Ελένη, Αγγελική, Μελίνα Φώτης, Χαρά, Θανάσης Ασπασία, Ναπολέων, Κωνσταντίνα Θωμάς, Χαράλαμπος, Γιώργος Βιβή, Βασιλική, Αντιγόνη Γιάννης, Άγγελος Έλενα, Μαρία, Χρήστος, Στάθης Βαγγέλης, Δημήτρης, Φώτης, Νίκος Ιωάννα, Άννα, Ιωάννα Αγάπη, Φωτεινή, Θώμη, Λαμπρινή Αλεξάνδρα, Θεοδώρα, Ιωάννα, Όλγα Δέσποινα Βασιλική

Δε θέλω τα ματάκια σου για μένανε να κλαίνε να με αφήσεις ήσυχο κι εγώ ας τυραννιέμαι. Στους φίλους σου πας και τους λες τι θες και τους κουράζεις αφού σου το ‘πα καθαρά μαζί μου δεν ταιριάζεις Κοίταξε άλλονε να βρεις και την καρδιά να δώσεις αφού για μένα έσβησες το μέλλον σου να σώσεις

&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp; Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα απλώνει σκοτάδι βαθύ κορίτσι ξένο σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στην γη Χωρίς ντροπή, αναζητεί τον ήλιο που έχει χαθεί, στα σκοτάδια να βρει Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά και σκλαβωμένη για πάντα κρατούνε την δόλια καρδιά Μπορεί ακόμα μπορεί, να έχει πια τρελαθεί και τότε ποιος θα ρωτήσει να μάθει ποτέ το γιατί

Άσπρο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω μαύρα είν’ τα μάτια που αγαπώ γι’ αυτά κοντεύω να χαθώ γι’ αυτά πολύ θα κλάψω Μαύρα μου μάτια εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω και τ’ άσπρο μου πουκάμισο στα μαύρα θα το βάψω Έχω καεί έχω ψηθεί στα χέρια τα δικά σου το βλέπω θα καταστραφώ και όμως να φύγω δεν μπορώ στιγμή από κοντά σου Μαύρα μου μάτια εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω και τ’ άσπρο μου πουκάμισο στα μαύρα θα το βάψω Μαύρο πουκάμισο θα βρω μαύρο σαν την καρδιά σου για να ταιριάζει η φορεσιά στα βάσανά μου τα βαριά όπου τραβώ κοντά σου

Απόψε στις ακρογιαλιές αντιλαλούν διπλοπενιές, έλα κοντά μας φίλε να τα πιεις κι απ’ τα ωραία μας θα τρελαθείς. Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί. Κάτσε και γλέντησε με μας, σεκλέτια διώχνει ο μπαγλαμάς, κι αν έχεις πόνο μέσα στην καρδιά θα τον ξεχάσεις με μια διπλοπενιά. Έλα να νιώσεις... Κι εσένανε βρε γόησσα εγώ σε παρηγόρησα, κι αν είμαι τώρα ρέστος και ταπί μ’ ένα φιλί παρηγόρα με και συ.

Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα; Ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα. Του χωρισμού μας έφτασε η ώρα, μπορεί και για τους δυο να ’ναι καλύτερα. Ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα. Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα; Κι αν περιμένουμε τι θα κερδίσουμε; Αφού η γκρίνια ξέσπασε σαν μπόρα, στο δρόμο αυτόν κι οι δυο θα δυστυχήσουμε. Κι αν περιμένουμε τι θα κερδίσουμε; Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα; Αφού δε γίνεται μαζί να ζήσουμε κι αφού μας πήρε πια η κατηφόρα, καλύτερα από τώρα να χωρίσουμε. Αφού δε γίνεται μαζί να ζήσουμε.

Μες στις ταβέρνες ξενυχτώ μονάχος μου τα βράδια και μες στους δρόμους περπατώ και στα πυκνά σκοτάδια. Να πνίξω θέλω στο κρασί του πόνου το φαρμάκι, να πικροκλάψω σαν παιδί για μια παλιά μου αγάπη. Γι αυτήν μονάχα αρρώστησα τα βράδια που γυρνούσα και την ζωή μου έχασα γιατί την αγαπούσα.

Δράση Δημιουργικής Γραφής "Ο Τσιτσάνης μάς εμπνέει" Γ' Τάξη Γενικού Λυκείου Καρπενησίου Σχολικό Έτος: 2023-24 Υπεύθυνες Καθηγήτριες Λιάκου Μαρία Σταμάτη Βασιλική Φαρφαρατζή Δέσποινα

Συννεφιασμένη Κυριακή, μοιάζεις με την καρδιά μου που έχει πάντα συννεφιά, Χριστέ και Παναγιά μου. Όταν σε βλέπω βροχερή, στιγμή δεν ησυχάζω. μαύρη μου κάνεις τη ζωή, και βαριαναστενάζω. Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή, που ‘χασα την χαρά μου. συννεφιασμένη Κυριακή, ματώνεις την καρδιά μου.

Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα και δεν την τρομάζουν οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι είν’ η ζωή θα γελάς ή θα κλαις βράδυ και πρωί Κάθε μας μεράκι γίνεται τραγούδι και το λέμε και μες στα στραπάτσα μάθαμε ποτέ μας να μην κλαίμε Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι είν’ η ζωή θα γελάς ή θα κλαις βράδυ και πρωί Κι αν στην κοινωνία μας χτυπούν αλύπητα οι μπόρες Μέσα στο τραγούδι φεύγουνε χαρούμενες οι ώρες Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι είν’ η ζωή θα γελάς ή θα κλαις βράδυ και πρωί

Αχάριστη Δε ρώτησες τόσον καιρό για μένα πώς πέρασα, τρελή, στην ξενιτιά σ’ αγάπησα, δυστύχησα για σένα και σέρνομαι, κακούργα, μακριά Τα βάσανά μου μ’ έριξαν στα ξένα και μ’ έχουν της ζωής κατάδικο αχάριστη, δεν πόνεσες για μένα κι αυτό το βρίσκω να `ναι άδικο Μου είπανε πως ζεις ευτυχισμένη θεότρελη, στα πλούτη κολυμπάς μα μια κατάρα πάντα θα σε δέρνει του προδομένου ο πόνος της καρδιάς

Ανάθεμα σε θάλασσα που κάνεις ώρες ώρες να κλαίνε χήρες κι ορφανά και μάνες μαυροφόρες Στο Τούνεζι, στη Μπαρμπαριά, μας έπιασε κακοκαιριά Αναθεμά σε θάλασσα κανένα δεν αφήνεις λεβέντες παίρνεις διαλεχτούς και πίσω δεν τους δίνεις Στα αγριεμένα κύματα στη μαύρη αγκαλιά σου του κόσμου πήρες τα παιδιά και τα `κανες δικά σου

Απόψε μες στο καπηλειό που τα μπουζούκια κλαίνε {είμαι μονάχος κι έρημος γιατί δυο μάτια φταίνε.} Τριγύρω όλοι σκυθρωποί οι φίλοι δε μιλιούνται {τέτοιους καημούς γνωρίσανε γι αυτό και με λυπούνται} Μ’ ένα καράβι έφυγε αυτή που είχα αγαπήσει {πήγε στα ξένα μακριά και πια δε θα γυρίσει}

Αχ, στης ζωής

τη στράτα

Ο Τσιτσάνης μάς εμπνέει Γ' Τάξη Γενικού Λυκείου Καρπενησίου

Αργοσβήνεις μόνη - 1947&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; Αχ στης ζωής τη στράτα αργοσβήνεις μόνη δίχως να `χεις καμιά συντροφιά μαυρομάτα πώς κλαίω και θρηνώ για τα γλυκά σου νιάτα Αν σε απάτησε και σε τραυμάτισε ο έρωτας που φωτίζει τα μάτια σου τα πανάκριβα παλάτια σου Η αγάπη μου θα σε γιατρέψει και τ’ όνειρό σου το παλιό θα ζωντανέψει

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.