IPUINAK ITZULBIRATZEN

Bazen behin, zazpi antzumeak bere aita eta amarekin bizi zirela. Beraien amak kanpoan lan egiten zuen egunean zehar eta aitarekin geratzen ziren etxean.

Egun batean, aita etxeko lanak bukatu eta erosketak egitera joan zen, baina joan aurretik bere antxumeei esan zien:
- Kontuz ibili txikitxikoak, ez ireki atea inori. Gogoratu, otsoa kaletik dagoela.
Eta antxumeek erantzun zuten:
-Bai aita, ez diogu inori zabalduko atea, joan lasai.
Eta aitak esan zien:
-Bale, txikitxoak joango naiz lasai.

Antxumeak etxean jolasten geratu ziren, baina bat- batean atea entzun zuten: - kas -kas.

Atearen atzean, otsoa zegoen eta antxumeek galdetu zuten:
- Nor zara, aitatxoa zara?
Otsoak bere ahotsa leuntzen erantzun zuen: - Bai aita naiz, ireki atea, mesedez.
Antzumeak ez ziren fidatu eta esan zioten: - Aita zarela jakiteko, erakutsi zure oina. Eta otsoak erakutsi zuen.

-Alde hemendik, zu otsoa zara eta ez zara hemen sartuko.
Ondoren, otsoa joan zen leku batera oina zuriz jartzera eta bost minutu geroago antzumeen etxera itzuli zen eta berriro jo zuen atea.
Antxumetxoak hain azkarrak zirenez, aita izan beharrean otsoa zela konturatu ziren eta, otsoak konturatu gabe, leihotik alde egin zuten. Berehala, otsoa sartu zen etxera eta ikusi zuen leihoa irekita. Bitartean, gure zazpi antxumeak bere aita topatu zuten. Aitak zer gertatu zitzaien galdetu zuenean, otsoa etxera sartu nahi zuela eta laguntza behar zutela erantzun zioten.
Ostean, familia osoa etxera bueltatu zen eta otsoa lo kuluxka egiten harrapatu zuten. Aitak, antxumeek lagunduta, otsoa besotik hartu eta etxetik kanpo bota zuten.
Arratsaldean, ama lanetik etxera itzuli zenenan, antxumeak bizitako abentura kontatu zioten eta ospatzeko festa bat antolatu zuten.

Eta ala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila San Inazio eskolan.

Maikel,Erlantz eta Aitor. 6A

TXANOGORRITXU OTSOKUMEA

Bazen behin, lorez eta zuhaitzez beteriko baso eder batean bizi zen otsokume bat. Otsokumeak apain agertzea gustoko zuen eta orduak pasatzen zituen ispiluaren aurrean.

Otsokumea bere gurasoekin bizi zen egurrezko etxe polit batean. Otsokumearen amona egurgilea zen, eta elkarrekin etxea egiteko, basoko egurrik onenak erabili zituzten.

Otsokumearen aitona jostuna zenez, urtebetetze egunerako kapa gorri dotore bat oparitu zion egun euritsu eta hotzetatik babesteko. Otsokumeak egunero janzten zuen aitonak oparitutako kapa eta egun horretatik aurrera, basoko animalia guztiak Txanogorritxu otsokumea deitzen hasi ziren.

Baina, otsokumea oso atsegina zen basoko animalia guztiekin, eta gainerako otsokumeek berarekin jolastu nahi ez bazuten ere, arratsaldero basoko untxiak, tximeletak, urtxintxak … otsokumearen etxera hurbiltzen ziren elkarrekin jolasteko.

Egun batean, jolasten zeuden bitartean… zarata arraroak entzuten hasi ziren. Lurrak dar- dar egin zuen eta bat- batean otso talde bat agertu zen. Otso talde horrek gaiztakeriak egin nahi zituen eta Txanogorritxu otsokumearen etxea inguratu zuten. Otsokume taldearen buruzagia otsokume eme erraldoia zen. Horrela oihukatu zuen:
- Zu, Txanogorritxu, ez al dakizu otsoak ez garela horren garbiak? Badakizu kobazuloetan bizi garela eta ez ditugula mahai-tresnak erabiltzen jateko?

Otso taldeak otsokumearen lorategia hondatu zuten, etxea zikindu eta askaltzeko zegoen pastela ere jan zuten. Ondoren, kobazulora bueltatu ziren hango lur humel eta hotzean lo egitera.
Txanogorritxu otsokumea amonaren etxera hurbildu zen eta gertatutakoa kontatu zion.

Elkarrekin plan bat pentsatu zuten: otsokumeak otso taldea urtebetetze jai batera gonbidatuko zuen. Otsokumeak lanari ekin zion eta gonbidapen polit bat egin zuen.

Otso taldeak gonbidapena jaso eta irakurri zuenean… ezin zuen sinistu! Normalean ez ziren gonbidatuak izaten jaietara. Pozik, urduri eta hunkituta zeuden.

Egun horretatik aurrera, otso taldeak atsegina izatea gauzak hondatzea baino dibertigarriagoa zela ulertu zuen. Urtebetetze jaietara gonbidatuak izan ez ezik, basoko lagun eta animaliarekin jolastu zezaketen eta primeran ibili.

3.mailala Bko ikasleek eginda