Μια ανασύσταση της μοναστικής πολιτείας του Παπίκιου όρους, μέσα από κείμενα και σχέδια σχετικά με τη ζωή των μοναχών.

Το Αϊτόβουνο

ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΙΕΣ! Πρέπει όμως να ξέρετε και ότι μας αρέσουν οι καλλιγραφίες.

Γι' αυτό, όσα σας είπαμε, τα διασώσαμε και σε χειρόγραφο που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη της μονής μας! Ιδού!

ΤΟ 24ΩΡΟ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ Είμαι ο μοναχός Ευσέβιος και το 24ωρό μου ξεκινά στις 5 το πρωί, όταν ξυπνώ για τον όρθρο. Πηγαίνω στην εκκλησία για την πρωινή λειτουργία, ψέλνω και προσεύχομαι. Μέχρι να τελειώσει η θεία λειτουργία, έρχεται και το πρώτο φως της ημέρας. Πηγαίνω λοιπόν στα κτήματα του μοναστηριού και συμμετέχω, μαζί με άλλους μοναχούς, στις γεωργικές εργασίες. Η ειδικότητά μου είναι αμπελουργός, και είμαι πολύ καλός οινοπαραγωγός.&nbsp; Μετά από ένα τρίωρο μαζευόμαστε όλοι στην τράπεζα για το μεσημεριανό μας. Κατά το απόγευμα βγαίνω από τη μονή με προορισμό την αγορά της γειτονικής πόλης, όπου πουλώ τα αγαθά που παράγει το μοναστήρι, κρασί και λάδι. Το βράδυ γυρνώ στο κελί μου και πριν κοιμηθώ συζητώ με τους υπόλοιπους μοναχούς. Όλοι μαζί σχεδιάζουμε την επόμενη μέρα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΟΝΑΧΟ Δημοσιογράφος: Γέροντα Ευλάβιε, είστε μοναχός στη Μονή της Παναγίας της Ελεούσας του Παπίκιου όρους. Πώς βρεθήκατε στο μοναστήρι; Γέροντας Ευλάβιος: Καταρχάς ευχαριστώ τα «Βυζαντινά Χρονικά» που ενδιαφέρονται για τη μονή μας. Η ιστορία μου μπορεί να ακουστεί πολύ συγκινητική σε κάποιους. Οι γονείς μου, όταν ήμουν μωρό, με εγκατέλειψαν έξω από την πύλη του μοναστηριού. Προφανώς δεν θα είχαν την οικονομική δυνατότητα να με μεγαλώσουν. Δεν τους γνώρισα ποτέ. Δ.: Δηλαδή μεγαλώσατε μέσα στο μοναστήρι; Ε.: Ναι, όπως σας είπα, ζω εδώ από μωρό. Δ.: Πώς είναι η ζωή σας στο μοναστήρι;

Ε.: Η ζωή μου είναι αφιερωμένη στην προσευχή και στην πνευματική επικοινωνία με τον Θεό. Προσεύχομαι όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά για όλον τον κόσμο. Ο ηγούμενός μου και οι άλλοι μοναχοί είναι η μεγάλη μου οικογένεια, που με στηρίζουν και τους στηρίζω. Από το μοναστήρι δεν έχω βγει ποτέ και δεν έχω εικόνα της ζωής έξω, παρά μόνο από ακούσματα. Δ.: Θα αλλάζατε τον τρόπο ζωής σας; Θα θέλατε κάποτε να εγκαταλείψετε τη μονή; Ε.: Έχω μάθει να ζω στην κοινότητα του μοναστηριού μας, και η πραγματικότητα αυτή μου φαίνεται για τη ζωή μου πολύ φυσιολογική. Γι’ αυτό και δεν έχω σκεφτεί ποτέ να εγκαταλείψω τη μονή. Δ.: Γέροντα Ευλάβιε, σας ευχαριστούμε πολύ για τις εμπειρίες σας που μοιραστήκατε μαζί μας. Ε.: Έχεις τις ευλογίες μου, τέκνον μου!

ΕΙΜΑΙ Ο ΚΤΗΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ Από μικρός ζούσα σε εύπορη οικογένεια. Πάντα είχα αυτό που ήθελα αλλά τώρα στα γεράματα δεν νιώθω έτσι. Δεν έχω κανέναν, ούτε παιδιά ούτε συγγενείς. Αποφάσισα λοιπόν να χτίσω ένα μοναστήρι. Έτσι θα συνδεόμουν με τον Θεό και θα ’βρισκα γαλήνη. Θέλω να συνεχίσω να χρηματοδοτώ τη μονή, για να βρίσκουν καταφύγιο στον Θεό και τον μοναχισμό και άλλες βασανισμένες ψυχές. Κάποιες κακές γλώσσες λένε ότι έχτισα το μοναστήρι για να κολακέψω τον αυτοκράτορά μας στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να το επισκέπτεται και να δείχνει σε όλους πως τον προστατεύει ο Θεός κι έχει την ευλογία του Ύψιστου. Συκοφαντίες! Η σχέση μου με τα θεία είναι βαθύτατα πνευματική. Θα συνεχίσω, λοιπόν, να ενισχύω το μοναστήρι και εύχομαι να συνεχίσει τη λειτουργία του και μετά τον θάνατό μου, για να είμαι κι εγώ αποκεί ψηλά επαναπαυμένος!

Γυμνάσιο Νέας Καλλίστης Ροδόπης

Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ροδόπης

Το Παπίκιο είναι το ιερό βουνό της Ροδόπης. Κέντρο μοναχισμού κατά τα Βυζαντινά χρόνια (περίπου 11ος - 15ος αιώνας), με αριθμό μοναστηριών που πλησίαζαν τα 400! Ένας ιερός χώρος ανάλογης σημασίας με του Άγιου Όρους! Ελάτε μαζί μας, να γνωρίσετε τη ζωή των μοναχών! Εμείς υποδυθήκαμε τους ρόλους των μοναχών, χάρη στην πολύτιμη καθοδήγηση της αρχαιολόγου κ. Νάγιας Δαλακούρα και του εκπαιδευτικού προγράμματος που εκπόνησε! Νομίζουμε, λοιπόν, ότι μπορούμε, με τη σειρά μας, να γίνουμε οι επόμενοι ξεναγοί! Ας ξεκινήσουμε!

ΤΟ 24ΩΡΟ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ Είμαι ο μοναχός Ακάκιος. Κάθε πρωί συμμετέχω στις θρησκευτικές λειτουργίες της εκκλησίας. Επίσης παίρνω μέρος στις αγροτικές και τις κτηνοτροφικές δουλειές. Παράγουμε εκλεκτά τυριά, τα οποία τα πουλάμε στους κατοίκους της περιοχής, στα Κουμουτζηνά. Χόμπι μου είναι η αγγειοπλαστική. Φτιάχνω κανάτες, πιάτα και ποτήρια κεραμικά, και τα πουλώ στους επισκέπτες της μονής. Από το παζάρι των Κουμουτζηνών αγοράζουμε κι εμείς είδη ανάγκης για το μοναστήρι, αλλά όχι ζυμαρικά, όπως λέει η διαφήμιση. Σας το λέω να το ξέρετε όλοι: τα ζυμαρικά δεν τα παραγγέλνει κανείς στον Ακάκιο: τα ζυμαρικά τα ζυμώνει ο ίδιος ο Ακάκιος! Να το ξέρετε όλοι!

ΤΟ 24ΩΡΟ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ Είμαι ο μοναχός Σταυράκιος ο Β΄. Ζω στο ίδιο κελί με τον μοναχό Άκιο τον Ε΄. Κάθε μεσημέρι μαζευόμαστε όλοι οι μοναχοί και προσευχόμαστε για την καλοτυχία της μονής μας του Εσταυρωμένου, εδώ στο ιερό μας βουνό, το Παπίκιο. Το απόγευμα πηγαίνω στον κήπο μαζί με τον μοναχό Βασίλειο. Μόλις τελειώσουμε το πότισμα, πηγαίνω στο μαγκηπείο, όπου ζυμώνουμε, με μια ομάδα άλλων 5 μοναχών, το ψωμί της επόμενης μέρας. Το πηγαίνουμε στον φούρνο και μοσχοβολά όλη η πλάση. Έπειτα επιστρέφω στα κελιά μας, όπου βοηθώ στην καθαριότητά τους. Στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι με ανθοκομικές τέχνες. Φτιάχνω στεφάνια από λουλούδια, επίσης ξεχωρίζω σπόρους και ετοιμάζω γλαστράκια, τα οποία πουλάμε στο μεγάλο παζάρι του Σαββάτου στη γειτονική Μοσυνούπολη. Έτσι βοηθώ στα έξοδα για τη συντήρηση της μονής μας.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ Είμαι ο μοναχός Ευστράτιος και θέλω να σας διηγηθώ πώς βρέθηκα στο μοναστήρι. Όταν αποφάσισα να ενταχθώ στο μοναστήρι ήμουν 30 χρονών. Η πρότερη ζωή μου ήταν μίζερη και αμαρτωλή. Έκανα συνεχώς ληστείες και στερούσα από άλλους ανθρώπους, που τα είχαν ανάγκη, απαραίτητα αγαθά και χρηματικά ποσά για τη ζωή τους. Κάποια στιγμή με βάρυνε πάρα πολύ το κακό που έκανα στους άλλους, και αποφάσισα να μπω στον κόσμο των μοναχών για συγχώρεση και μετάνοια. Έτσι αφιέρωσα όλη την υπόλοιπη ζωή μου στον Θεό. Θα συνεχίσω να μετανοώ ως το τέλος της ζωής μου, γιατί νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να με συγχωρέσει ο Θεός. Για να εξιλεωθώ, χρησιμοποιώ πια την τέχνη του μαραγκού που έμαθα εδώ στη μονή, για να προσφέρω δωρεάν υπηρεσίες σε όσους ανθρώπους με χρειαστούν. Ελπίζω να με συγχωρέσει κάποτε ο Πανάγαθος.

ΑΥΤΟΨΙΑ! Μια καταβύθιση στον κόσμο των μοναχών, ωστόσο, θα ήταν λειψή χωρίς τη γνωριμία μας με τον χώρο τους. Γι' αυτό επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο της Μονής Ληνού αλλά και την Ιερά Μονή του Οσίου Μάξιμου Καυσοκαλύβη!

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ Είμαι ο πατέρας Αρσένιος και θα σας αφηγηθώ πώς έφτασα στο μοναστήρι.&nbsp; Ήδη από μικρή ηλικία με μεγάλωσαν κοντά στον Χριστό και στην εκκλησία. Περίπου στην εφηβική μου ηλικία έχασα και τους δυο μου γονείς από βαριά αρρώστια, από τύφο. Τότε πήρα την απόφαση να κάνω το όνειρό τους πραγματικότητα, δηλαδή να γίνω άνθρωπος του Θεού. Έτσι, όταν ενηλικιώθηκα, έγινα μοναχός στη μονή Ληνού του Παπίκιου όρους. Από τότε μέχρι και τώρα, στα 50 μου, παραμένω πιστός στον Χριστό μας και δεν σκοπεύω να τον εγκαταλείψω ποτέ. Αλλά ούτε και να φύγω από το μοναστήρι, γιατί το έχω αγαπήσει και έχω δεθεί με τους άλλους μοναχούς.

Ελάτε να σας μυήσουμε στο Παπίκιο όρος. Βλέπετε ένα βουνό. Πάνω απ’ το βουνό πετούν πάπιες! Είναι πασιφανές γιατί το βουνό ονομάζεται «Παπίκιο»: επειδή σ’ αυτό ζουν πάπιες! Κάποιοι το είπαν «αϊτόβουνο». Μην τους ακούτε! Παπιόβουνο είναι, γι’ αυτό και «Παπίκιο»! Ελπίζουμε να μην παρεξηγήσατε το ΑΣΤΕΙΟ μας! Λοιπόν, πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα το περιβάλλον του ιερού μας βουνού!

Πριν την επιστροφή μας στη σύγχρονη πραγματικότητα, ας σημειώσουμε ότι ετοιμάσαμε και μία μακέτα της Μονής Ληνού!

Σχέδια: Μπεναβέλη Παρασκευή Χαλήλ Εσλέμ Χατζηπαπαδόπουλος Φώτιος Χουσεΐν Μινεβέρ Μακέτα: Μπεναβέλη Παρασκευή

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.