Book Creator

ΚραυΓΗΣ απόηχος

by Lena Deretzi

Pages 4 and 5 of 24

Loading...
Κοινωνία & Αντιδράσεις
Loading...
Loading...
Το ξέσπασμα της... "καταιγίδας"
Comic Panel 1
Loading...
Πίσω απ΄το παράθυρο
Loading...
Καραντίνα
Loading...
Loading...
Του Κωνσταντίνου Βουσκουδάκη

Καθώς τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα έξω στους δρόμους ήρθε μια αρρώστια, «ο Κορωνοϊός». Κάπως έτσι όλοι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Όμως τα παιδιά δε μπορούσαν να κατανοήσουν την κατάσταση. Έλεγαν «παλιά έπαιζα με τους φίλους μου αλλά τώρα τους συναντάω… ηλεκτρονικά!».

Οι ξαφνικές αλλαγές ήταν πολλές. Αντί να πηγαίνουμε σχολείο, κάναμε ηλεκτρονικό μάθημα. Δε μπορούσαμε να αγκαλιάσουμε τους φίλους μας. Αντισηπτικό δε βάζαμε ποτέ, μόνο στα νοσοκομεία. Όμως, πλέον μπήκε στην καθημερινότητά μας. Μάσκες φορούσαμε στις απόκριες και τώρα κάθε μέρα.
Loading...
Της Μαριαλίνας Ραυτοπούλου


Καραντίνα μας ήρθε
Απ΄ το ’20, ελεύθερο τον χρόνο
Τον είχαμε πολύ.
Δουλειές απ΄ το πρωί
Κι άγχος που τρέχει να κρυφτεί.

Απ΄ το άγχος –δυστυχία
Κι απ΄ τη λύπη στη χαρά
Καραντίνα να μείνουμε
Για να ΄μαστε καλά.

Μα οι άνθρωποι μακριά,
Ούτε μια αγκαλιά.
«Μήπως λίγο πιο κοντά;»
«Α πα πα, από πολύ πολύ μακριά!»
Loading...
Στη Μ.Ε.Θ.
Loading...
Loading...
Διήγημα, της Λίνας Νάκα

  Όταν πρωτοπήγα στο νοσοκομείο όλα φάνταζαν διαφορετικά. Όμως, τη στιγμή που γύριζα έπειτα από διαρκή διασωλήνωση, τα έβλεπα όλα πολύ αισιόδοξα. Καθώς αντίκριζα τους άλλους να εισάγονται στη Μ.Ε.Θ. συλλογιζόμουν πώς πέρασα εγώ εκεί. Κοιτούσα τα φορεία που μετέφεραν τους αρρώστους από τα ασθενοφόρα. Μονολογώντας και μουρμουρώντας κουρασμένη την περιπέτειά μου στους συγγενείς μου, μου ερχόντουσαν στο μυαλό τραγικές εικόνες στιγμών.
  Οι γιατροί όταν μπαινόβγαιναν για να ελέγξουν τους ασθενείς με τη νόσο Covid-19 δεν ήξεραν αν θα μας δουν καλύτερα είτε χειρότερα. Οι συγγενείς τους περίμεναν να ακούσουν ευχάριστα νέα για τους δικούς τους ανθρώπους όπως και οι ίδιοι. Πολλοί φορείς του ιού αναγκάζονταν να εισέλθουν στο νοσοκομείο και μετά από μακρά νοσηλεία δυστυχώς έχαναν τη ζωή τους.
  Κάποιοι άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα ή με πολλές θεραπείες φοβόντουσαν για αυτή τη νόσο και άλλοι τους στερούσαν την υγεία τους με την απροσεξία τους. Έτσι κι εγώ μετά από τη νόσησή μου φοβόμουνα πιο πολύ απ’ ότι πριν που δεν με ένοιαζε και τόσο.
Loading...
Loading...
Κοινωνία & Επιπτώσεις
Loading...
Το παιδί της "Καταιγίδας"
Loading...
Η Χρονομηχανή
Loading...
Της Χαράς Σιδέρη

Μέσα στ' όνειρο τρέχει
το παιδί της καταιγίδας
Το στόμα του τρέμει στη νύχτα
ψάχνει τρέχοντας στο κρύο
για μία ζεστή κουβέρτα.

Άπλωσε η αυγή την αγκαλιά της
και χαμογέλασε.
Έκλεισε τα μάτια
κι αποκοιμήθηκε.
Loading...
Του Νικόλα Ζαφείρογλου

Από μακριά και πάλι
Τέρμα τα φιλιά κι οι αγκαλιές.
Τέρμα οι συγγενείς κι οι φίλοι.

Μέσα στο σπίτι καταχωνιασμένοι,
Όλοι με μάσκες και self test,
Από το σπίτι μας το σχολείο.

Αχ μακάρι να υπήρχε μια χρονομηχανή,
Να ταξιδεύαμε στο παρελθόν
Και τα παλιά να βλέπαμε.

Αχ να υπήρχε μια χρονομηχανή
Να πάγωνε τον χρόνο
Για να βρεθώ εκεί.
Loading...
Loading...
Αγαπημένοι ...από μακριά
Loading...
Μέτρα... όχι στα μέτρα μας
Comic Panel 1
Loading...
Της Νίκης Δημοπούλου

Μακριά κι αγαπημένοι
Στο σπίτι μας κλεισμένοι
Φοβισμένοι, τρομαγμένοι,
Μην κολλήσουμε κι εμείς.

Το σχολείο να μας λείπει,
Απ΄ το ίντερνετ να γίνει
Μάθημα σωστό.
Μα δεν είναι κατανοητό.

Λυπημένοι, σκυθρωποί,
Περιμένουμε τη μέρα
Που θα βγούμε ξανά
Στο δροσερό αέρα
Δίχως μάσκα, φυσικά!
Loading...
Του Νίκου Δημητρακόπουλου

Με τα νέα μέτρα
Δε μπορώ να σ’ αγκαλιάσω.

Με τα νέα μέτρα
Δε μπορώ να ‘ρθω να σε δω.

Απ΄το 2020
Δε μπορώ να κάνω τίποτα.

Φοβάμαι να έρθω
Για να μη σε κολλήσω
Είτε κολλήσω εγώ.

Με τον covid έχουμε κολλήσει,
Κάνε κάτι, δεν έχω χρόνο.
Κι η βενζίνη δυόμισι ευρώ.

Χρόνια κλεισμένοι μέσα στο σπίτι,
Βγαίνω έξω και μάσκα φορώ.

Όλοι μάσκα φοράνε,
Μέχρι και στ’ αυτοκίνητο.

Πρέπει να τελειώσει
Αυτή η κατάσταση.