ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ

Craft paper border

Έπειτα, τα μικρά αγόρια και μερικά τετράχρονα κορίτσια, με τις κομψές, στολισμένες λαμπάδες, παρατάχθηκαν κοντά στη χορωδία, γύρω από τα δύο αναλόγια, και κοντά στο εικονοστάσι, και άρχισαν να θορυβούν, να παίζουν, να στάζουν στους λαιμούς των άλλων και να τσουγκρίζουν τα αυγά τους. Ένα εξάχρονο αγόρι, πιο πονηρό από τα άλλα, είχε ένα ψεύτικο αυγό στον κόρφο του, μια πέτρα στρογγυλεμένη, βαμμένη κόκκινη, και με αυτό έσπαγε τα αυγά όλων των παιδιών, και τα έπαιρνε, όπως είχαν συμφωνήσει, και τα έτρωγε.

Πέρυσι, ω! Πέρυσι, τη Μεγάλη Πέμπτη το πρωί, αφού γύρισαν από την εκκλησία, όπου είχαν μεταλάβει όλοι, η καλή και προκομμένη μητέρα, αν και βρισκόταν πια στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της, ανασκουμπώθηκε και άρχισε να βάφει στη χύτρα τα αυγά, με ριζάρι, κιννάβαρι και ξίδι ... Και η καλή μητέρα έδινε πρόθυμη από δύο φρεσκοβαμμένα αυγά σε όλα τα παιδιά. Ενώ η γιαγιά φώναζε ότι αρκετά παιδιά ήρθαν...

Δυο αγόρια άρχισαν να φιλονικούν, τίνος η λαμπάδα ήταν η πιο όμορφη. -Όχι, η δική μου λαμπάδα είναι καλύτερη. -Όχι, η δική μου. Και άρχισαν να χτυπούν αλύπητα τα κεφάλια τους με τις λαμπάδες τους, ώσπου έβαλαν τα κλάματα κι οι δυο.

Το απόγευμα πάλι, αφού έψαλαν τη Δεύτερη Ανάσταση κι έγινε η Αγάπη, βγήκαν όλοι στην πλατεία και παρακολούθησαν το κάψιμο του Εβραίου. Τι άσχημος και τι καλοκαμωμένος που ήταν ο Εβραίος! Είχε μια χύτρα για κεφάλι, είχε και λινάρι για γένι. Φορούσε και ένα ζευγάρι γυαλιά (η Μόρφω τα θυμόταν όλα), όμοια μ' εκείνα που φοράει η γριά γιαγιά, όταν ράβει ή μπαλώνει τα παλιά ρούχα της.

Η γριά Κομνιακάκαινα υπέφερε βεβαίως, αλλά ίσως μεγαλοποιούσε το πράγμα. Έκλαιγε τα νιάτα της, έλεγε ότι δε θα προφτάσει να κάνει εφέτος Πάσχα. Η γειτόνισσα η Μηλιά βεβαίωνε ότι η γριά είχε "κομπόδεμα", αλλά πού να βάλει μέσα καμιά γειτόνισσά της! Αν δεν είχε άλλη αρρώστια, ήταν ικανή να πεθάνει από τη φιλαργυρία της.

Κι επειδή ο μικρός Ευαγγελινός έκλαιγε, λέγοντας ότι δεν είναι αρκετά μεγάλη η κοκκώνα του, η μητέρα τού έδινε άλλη, αλλ' αυτός δεν ημέρωνε, ούτε ήθελε να συμβιβαστεί. Το βέβαιο είναι ότι τις ήθελε όλες για τον εαυτό του. Και τότε η μητέρα τον παρηγορούσε λέγοντας ότι το "Σάββατο" θα έρθει η κουρούνα να φέρει το τυρί και το κρέας, και τότε να ιδείς χαρές ο Ευαγγελινός...

Και τη Μεγάλη Παρασκευή, κοντά στη δύση του ήλιου, η μητέρα οδήγησε τα δυο παιδιά στην εκκλησία, όπου, αφού γονάτισε τρεις φορές μπροστά στον ανθοστολισμένο επιτάφιο, ασπάστηκαν το μυρωμένο Επιτάφιο, το αργυρόχρυσο Ευαγγέλιο και τον Σταυρό.

Κι έπειτα πέρασαν τρεις φορές από τον ψηλό, μεγαλόπρεπο Επιτάφιο, ενώ ο Ευαγγελινός αναποδογύρισε από απροσεξία έναν πήλινο αμφορέα με νερό, από εκείνους που βάζουν κάτω από τον Επιτάφιο για αγιασμό. Και η γυναίκα που ήταν δικός της ο αμφορέας, οργίστηκε και είπε ότι το έχει "σε κακό της!". Τότε η μητέρα, αφού μάλωσε αυστηρά το παιδί, πειράχτηκε και είπε ότι "αν είναι κακό, ας είναι για μένα!". Και τη φτωχή δεν την ηύρε ο χρόνος!

Parchment

ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ

ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Το βέβαιο είναι ότι από τα δύο ορφανά, η Μόρφω, που καταλάβαινε πια, αν δεν επιθυμούσε ν' αποκτήσει μητέρα, θυμόταν και λυπόταν τη μητέρα της. Ο Ευαγγελινός, που ήταν τρίχρονο νήπιο στον καιρό της συμφοράς, ούτε ήξερε τίποτε ούτε θυμόταν. Έκλαιγε μόνο όταν η γιαγιά του τον ανάγκαζε να φορέσει το κατάμαυρο σακάκι του. Η Μόρφω, λευκή και χλωμή, με τα μαύρα φουστανάκια της και με το μαύρο μαντίλι που σκέπαζε τα ξανθά της μαλλιά, ήταν σκυθρωπή και θυμόταν το περσινό Πάσχα, όταν ζούσε η μητέρα της.

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου ο πατέρας έφερε στο σπίτι τις πασχαλινές λαμπάδες, ωραίες, λεπτές, περίτεχνες. ... Μετά τα μεσάνυχτα, αφού έγινε η Ανάσταση, και άστραψε ο ουρανός όλοες, άστραψε και η πλατεία από το φως των κεριών, τα παιδιά άρχισαν να καίνε με κρότο σπίρτα και μικρά πυροκρόταλα έξω στον πρόναο, και μερικά δεκάχρονα αγόρια πυροβολούσαν με μικρά πιστόλια, άλλα έριχαν μέσα στην εκκλησία, στις πλάκες του εδάφους, τα βαριά καρφιά με τα καψούλια, κατατρομάζοντας και σκανδαλίζοντας τις καημένες γριές, οι οποίες, με όλο τον διωγμό που τους έκαναν τη Μεγάλη Βδομάδα οι επίτροποι, που είχαν την απαίτηση να τις περιορίσουν στον γυναικωνίτη, απρ' όλ' αυτά, επέμεναν κι έμπαιναν στην εκκλησία αριστερά από τη μία κόγχη.

Τον γιο της, τον καπετάν Κομνιανό, τον παντρολογούσε κιόλας η γριά Κομνιανάκαινα,αν και δεν είχε χρονίσει ακόμη η νύφη της, η μακαρίτισσα.Τα δύο ορφανά, ένα κοριτσάκι οκτώ χρονών κι ένα τετράχρονο αγόρι, φορούσαν μαύρα,κατάμαυρα, που τα στεναχωρούσαν και χλώμιαιναν τα φτωχά αδύνατα κορμάκια τους και ήταν καϊμός καρδιάς να τα βλέπει κανείς.

Γλυκιά Πασχαλιά! Η μητέρα της χαράς! Γλυκιά μητέρα! Της Πασχαλιάς η ενσάρκωση! Αλλά ο Χριστός υποσχέθηκε να πιει με τους εκλεκτούς του καινούριο το γέννημα της αμπέλου στη βασιλεία του Πατέρα Του, και οι υμνωδοί έψαλλαν: "Ω Πάσχα το μέγα και ιερότατο, Χριστέ! Δίδου ημίν εκτυπώτερόν σου μετασχείν εν τη ανεσπέρω ημέρα της Βασιλείας Σου!"

Εφημερίδα "Άστυ", 24 Απριλίου 1891

Τώρα το κοριτσάκι είχε, αντί της καλής και πονετικής μητέρας, τη γιαγιά με την αφόρητη παραξενιά της, η οποία, ενώ βεβαίωνε ότι όλα της πονούσαν και ενώ πνιγόταν από τον βήχα και βογκούσε δυνατά, ξαφνικά σηκωνόταν κρατώντας την κοιλιά της, έβγαινε μέχρι την πόρτα, έριχνε ένα βλέμμα στον έξω κόσμο κι έλεγε: -Αχ! Τι γλυκιά που 'ν' η ζωή!

Από το βιβλίο "Πασχαλινά Διηγήματα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. (Εκδόσεις Μίνωας.)

Εφέτος, δηλαδή εκείνη τη χρονιά της δυστυχίας για τα δύο ορφανά, δεν ήταν πια εκεί, ούτε ο πατέρας τους, που έλειπε, ούτε η μητέρα τους, που πήγε πιο μακριά ακόμα. ... Ευτυχώς, η γρια Κανάκαινα δεν πέθανε, και ο γιος της έφτασε απόπασχα με το γολετί, και άρχισε να καλλωπίζεται και να στρίβει το μουστάκι, καθώς είχε στον νου του δεύτερο γάμο. Αλλά για τα δυο παιδιά θα ξαναρχόταν η χαρά εκείνη, θα ανέτελε και πάλι γλυκιά η παιδική Πασχαλιά;

Ύστερα από αυτά η μητέρα άρχισε να ζυμώνει κι έπλαθε αρκετές κουλούρες με αυγά για τον σύζυγο, που ήταν εκεί, για την πεθερά της, για την ίδια, τις κουμπάρες, ως μικρές "κοκκώνες" για την Μόρφω, για τον Ευαγγελινό, για τ' αναδεξίμια της και για τα φτωχά παιδιά της γειτονιάς.

Η γριά ήταν στο κρεβάτι άρρωστη όλη την Εβδομάδα των Παθών, γογγύζοντας, ροχαλίζοντας, φωνάζοντας. Βεβαίωνε ότι "αγγελιάστηκε" και ετοιμαζόταν να πεθάνει. Ανάγκαζε τη Μόρφω, τη μικρή εγγονή της, να κάνει δουλειές δύσκολες για την ηλικία του καημένου κοριτσιού.

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.