ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΑ

Η γουρουνοχαρά

Τμήμα Β2, 5ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας "Θεόδωρος Κάστανος"

Υπεύθυνη τμήματος: Ελένη Μήσιου, Δασκάλα

Πριν πολλά χρόνια, ζούσε σ' ένα μικρό χωριό της Φλώρινας, ο μικρούλης μας Πετρής.
Ήταν δεν ήταν πέντε χρονών. Περνούσε όμορφα, τάιζε τις κοτούλες και πήγαινε φαγητό στα δυο μικρά νεογέννητα μοσχαράκια του.
Μια μέρα του Μαρτίου έφερε ο παππούς του ένα πανέμορφο μικρό γουρουνάκι.
Ήταν ένα χαρούμενο γουρούνι, με ένα στρογγυλό ροζ ρύγχος και μια χνουδωτή ουρά, που κουνιόταν από άκρη σε άκρη κάθε φορά που ήταν ευχαριστημένος. Αμέσως κοίταξε το μικρό ζωάκι και ένιωσε την ανάγκη να το χαϊδέψει.
- ’’Τι όμορφο γουρουνάκι", είπε δυνατά.

Κάθε μέρα μόλις ξυπνούσε έτρεχε να του πει ’’Καλημέρα’’. Ο Πετρής ήταν όλη μέρα στο γουρνοκούμασο, παρέα με τον μικρό μας φίλο. Του μιλούσε, του έλεγε πώς περνούσε τη μέρα του, ποιος τον μάλωνε, τι αγαπούσε περισσότερο και ποια είναι τα όνειρά του.
Μια μέρα είπε στη μαμά του: -Βρήκα τι όνομα θα του δώσω. Θα τον φωνάζω Καθαρούλη!.
-Μα είναι γουρούνι. Δεν μπορεί ένα γουρούνι να είναι καθαρό. Του αρέσει να κυλιέται στη λάσπη.
-Και όμως αυτός είναι διαφορετικός. Και ξεχωριστός!

Θα σε φωνάζω Καθαρούλη!

Κάθε μέρα μόλις ξυπνούσε έτρεχε να του πει "Καλημέρα". Πού τον έβρισκες πού τον έχανες τον μικρό μας τον Πετρή στο γουρνοκούμασο παρέα με τον μικρό μας φίλο.
Ο Καθαρούλης ήταν πανευτυχής που βρήκε ένα τόσο στοργικό σπίτι και τακτοποιήθηκε γρήγορα στη νέα του ζωή.
Περνούσε τις μέρες του αράζοντας στη λιακάδα, εξερευνώντας τη φάρμα και το βράδυ χουχούλιζε σε ένα ζεστό, άνετο κρεβάτι με τα υπόλοιπα ζώα στο πλευρό του.
Κυρίως χαιρόταν όταν έβλεπε τον μικρό Πετρή!

Μια μέρα όμως είδε ότι τα ζώα της φάρμας τον κοιτούσαν με οίκτο και συμπόνοια. Και μάλιστα ψιθύριζαν πίσω από την πλάτη του.
- ’’Μα τι συμβαίνει;’’ αναρωτιόταν.
"Εδώ δεν μου λείπει τίποτα. Ειδικά τώρα τελευταία με φροντίζουν περισσότερο. Με ταΐζουν όλο και πιο πολύ.. . Άρχισαν να μου φέρνουν τυρόγαλο με πίτουρα και μάλιστα μόνο σε μένα", σκέφτηκε.
- ‘’Είμαι ευτυχισμένος. Τίποτα δεν μου λείπει!’’, γρύλισε.

Όμως ένα πρωινό τα πράγματα άλλαξαν. Εκεί που άραζε και έψαχνε στο χώμα για νόστιμες λιχουδιές, άκουσε τα άλλα ζώα να συζητούν για αυτόν.

Κρυφάκουσε λοιπόν και κατάλαβε ότι τα Χριστούγεννα θα τον έσφαζαν και ότι οι μέρες του είναι λίγες.
- ’’Μα γιατί τι έκανα;’’ σκέφτηκε και ένα συναίσθημα τρόμου τον κατέκλυσε.

Ρωτώντας τα άλλα ζώα έμαθε ότι στο γιορτινό τραπέζι των Χριστουγέννων το κυρίως έδεσμα θα είναι η χοιρινή τηγανιά, οι τσιγαρίδες, ενώ στη γιορτή των Φώτων, που όλα φωτίζονται από το Άγιο φως, θα έστρωναν στο τραπέζι τους τα λουκάνικα φτιαγμένα από το κρέας του.