Book Creator

Η χρυσή πυξίδα

by Βασίλης Κ.

Cover

Loading...
Ανώνυμο σχέδιο
Ομάδα συγγραφέων
Οι μαθητές των σχολείων μας εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν τις ακόλουθες ιστορίες, θέλοντας να διαδώσουν το μήνυμα: "Όλοι είμαστε ίσοι, όλοι διαφορετικοί!"
Ellipse;
Comic Panel 1
Περιεχόμενα
Η παρέα μας στην Καστοριά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στη Λάρισα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Νίσυρο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Σπάρτη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στα Γιάννενα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Κέρκυρα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στις Σάπες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Εύβοια . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Γλυκόβρυση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Κύμη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Κεφαλονιά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στα Βίλια . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στη Νικήσιανη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Ελασσόνα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στην Ορεστιάδα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στα Γιαννιτσά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Η παρέα μας στο Καλοχώρι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
02

03

04

05

06

07

08

09

10

11

12

13

14

15

16

17

18
Η παρέα μας... στην Καστοριά
Ξημέρωσε στην Καστοριά μια υπέροχη μέρα. Οι τέσσερις φίλοι, η Αριάδνη, η Δανάη, ο Δημήτρης και ο Χρήστος αποφάσισαν να πάνε περίπατο στο άλσος του προφήτη Ηλία. Φτάνοντας εκεί, έστρωσαν κάτω  μια κουβέρτα κι έβαλαν επάνω τα φαγητά τους. Ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά τους ένα όμορφο ελάφι. "Πάμε παιδιά να το χαϊδέψουμε!" φώναξε ο Χρήστος.
Τα παιδιά πήγαν προς το μέρος του. Όμως το ελάφι έτρεξε προς τα πίσω κι εξαφανίστηκε. Στο σημείο που στεκόταν είχε αφήσει μια χρυσή πυξίδα.
-Κοιτάξτε! Το ελάφι άφησε μια χρυσή πυξίδα, φώναξε η Αριάδνη.
-Πώς να λειτουργεί άραγε;  αναρωτήθηκε η Δανάη.
Ο Δημήτρης πήρε την πυξίδα στα χέρια του και πάτησε ένα κουμπί. Τότε εμφανίστηκε μπροστά τους το ολόγραμμα ενός χάρτη. Ο χάρτης τους οδήγησε σε μια παιδική χαρά. Ήταν γεμάτη με παιδιά που έπαιζαν. Η πυξίδα άρχισε να χτυπάει. Παρατήρησαν σε μια άκρη ένα μοναχικό παιδί που κρατούσε στα χέρια του ένα μπλοκ ζωγραφικής. Τα υπόλοιπα παιδιά το κοιτούσαν περίεργα και δεν έπαιζαν μαζί του, επειδή το παιδί είχε αυτισμό και δεν το καταλάβαιναν. Οι τέσσερις φίλοι αμέσως συνειδητοποίησαν την αποστολή τους.
Για να το προσεγγίσουν πιο εύκολα, πήραν κι εκείνα ένα μπλοκ ζωγραφικής, ώστε να ζωγραφίσουν όλοι μαζί. Στάθηκαν σιγά-σιγά δίπλα του. Το παιδί τους πλησίασε και τους έδειξε τη ζωγραφιά του. Ήταν ένα δεντρόσπιτο.
- Έχω μια ιδέα, είπε η Αριάδνη. Να μαζευτούμε όλα τα παιδιά της παιδικής χαράς και να φτιάξουμε ένα δεντρόσπιτο. Έτσι κι έγινε.  Αφού δούλεψαν όλοι μαζί, σε λίγες μέρες ήταν έτοιμο. Πλέον το παιδί ένιωθε καλύτερα κι άρχισε να έχει φίλους με τον δικό του τρόπο...
Καθώς λοιπόν όλοι περνούσαν όμορφα εκεί, χτύπησε η πυξίδα ξανά. Ήταν η ώρα για την επόμενη αποστολή τους.
Δ.Σ. Κωσταραζίου
2
Η παρέα μας... στη Λάρισα
Αυτή την εβδομάδα, η πυξίδα άρχισε να αναβοσβήνει στη Λάρισα, στο πάρκο Αλκαζάρ. Οι τέσσερις φίλοι ετοίμασαν τα απαραίτητα πράγματα τους κι ανέλαβαν δράση. Στη Λάρισα, βρισκόταν η Άρνα, ένα κοριτσάκι με αναπηρία. Τα πόδια της ήταν πολύ αδύναμα και δεν μπορούσε να περπατήσει. Γι' αυτόν τον λόγο είχε ένα αμαξίδιο. Τα παιδιά την αγαπούσαν πολύ και ήθελαν να παίζουν μαζί της.
Μια μέρα, τα παιδιά πήραν το αμαξίδιο της για να παίξουν μ' αυτό. Όμως δεν ήταν προσεχτικοί
και το έσπασαν. Έτσι, η Άρνα, δεν μπορούσε να μετακινηθεί  και ήταν πολύ στενοχωρημένη! Και τα παιδιά όμως ένιωθαν πολύ άσχημα για την πράξη τους και δεν ήξεραν πώς να τη βοηθήσουν. Οι τέσσερις φίλοι, πήγαν εκεί! Ο ένας έφερε τις ρόδες από το ποδήλατο, ο άλλος κουβάλησε την καρέκλα από το γραφείο του, και οι άλλοι δυο, εργαλεία για να φτιάξουν ένα καινούριο αμαξίδιο! Η Άρνα, ήταν πολύ χαρούμενη μόλις το είδε! Οι τέσσερις φίλοι τα κατάφεραν και πάλι! Ένιωθαν τόσο χαρούμενοι γι' αυτό!
44ο Δ.Σ. Λάρισας
3
Η παρέα μας... στην Νίσυρο
Μια μέρα η Αριάδνη, ο Δημήτρης, ο Χρήστος και η Δανάη είχαν πάει βόλτα στην κορυφή του νησιού, στον Προφήτη Ηλία. Καθώς περπατούσαν, η πυξίδα χτύπησε ξανά. Μόλις την πήραν στα χέρια τους, μεταφέρθηκαν με μαγικό τρόπο στο αρχαίο κάστρο της Νισύρου, το Παλιόκαστρο.
Εκεί άκουσαν ένα γοερό, παιδικό κλάμα να έρχεται από το βάθος του κάστρου και πήγαν να δουν ποιος κλαίει. Είδαν ένα κορίτσι που ένιωθε πολύ άσχημα και το πλησίασαν για να δουν τι συμβαίνει. Μιλώντας μαζί της, έμαθαν ότι δεν έχει φίλους και είναι μόνη της.
Ο λόγος ήταν ότι είχε χάσει το πόδι της επειδή ζούσε στην Ουκρανία, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος. Τα παιδιά τότε της είπαν να μην στενοχωριέται, γιατί είναι ωραίο που είναι διαφορετική και ότι σε αυτόν τον κόσμο, είμαστε όλοι διαφορετικοί. Στη συνέχεια, την αγκάλιασαν και την πήραν μαζί τους για να την γνωρίσουν στα άλλα παιδιά. Έτσι, όλοι μαζί έγιναν μια τεράστια παρέα και το κορίτσι δεν ένιωσε ποτέ ξανά μόνο του.          
6/θ Δ.Σ. Νισύρου
4
PrevNext