Loading...
Loading...
Ο Ξύστρας ο πονηρός με τη χοντρή σιδερένια κοιλιά που κατάπινε αχόρταγα ξύσματα μολυβιών, είχε κρύψει όλα τα μολύβια σε μια παλιά, μεγάλη, ξύλινη κασετίνα. Της είχε βάλει πανιά και την είχε κάνει ιστιοφόρο που αρμένιζε σε μια τεράστια λακκούβα με νερό, στην πίσω αυλή ενός σχολείου, που ήταν κλειστό λόγω καλοκαιριού.Loading...
Καθώς ο Μολύβιος πετούσε πάνω στην πλάτη του φίλου του του χαρτιού, είδε από ψηλά το παράξενο ιστιοφόρο. Άρχισαν να κατεβαίνουν και τότε ακούστηκαν οι φωνές των φυλακισμένων μολυβιών που φώναζαν βοήθειαααα!-Ωχ! Πώς θα καταφέρω να τους σώσω τώρα; Αναρωτήθηκε ο Μολύβιος. Δεν είμαι και κανένας ήρωας. Ένα απλό μολύβι είμαι. Ούτε καν μηχανικό. Το μοναδικό μου όπλο είναι η μεγάλη μου γόμα, σκέφτηκε.
Το χαρτί λες και άκουσε τις σκέψεις του Μολύβιου του είπε:
-Μη φοβάσαι Μολύβιε! Κανένας ήρωας δεν το ήξερε από πριν ότι θα γίνει ήρωας. Απλά το τόλμησε. Δεν έχεις μόνο τη μεγάλη σου γόμα, αλλά και τη μεγάλη σου καρδιά και το μεγάλο σου θάρρος. Χρησιμοποίησε τα όπλα σου σωστά και δε θα χάσεις!
-Μπορεί και να έχεις δίκιο. Μήπως μπορείς να μεταμορφωθείς σε βαρκούλα, για να πλησιάσουμε το ιστιοφόρο;
