Deze gedichtenbundel geef ik gratis weg als tegenprestatie voor de ondersteuning die ik kreeg van de door de maatschappij gesteunde fondsen.

Zoals ik dacht

onbekend ik altijd in jou ben ik de Ander en jouw ik kenbaar in mij vormend elkaars identiteit steeds opnieuw bestaan wij wordend anders in elkaar jij in mij ik in jou altijd blijvend onbekend voor onszelf bekend bij de Ander

waadvogel als een vogel zoekend op het wad van de roggenplaat natuurlijk naakt zoals de lepelaar zoekend naar voedsel gevaarlijk ver van de kust steunend op het anker van de catamaran zwemmen kon niet meer we versmolten in eenzame ruimte

schoonheid het is heimwee naar verleden op schouders van traditie schilderkunst te laten aan verf, kwast, doek talentvol genoeg om te overleven in schoonheid

wankel in blind licht verdwenen vuur water, noch zand op nietsziend zwart fantoom van liefde trillend staand

gedicht in samenwerking met anne borsboom, ontstaan in de haagse kunstkring voor de expositie tableau 2013

zwerveling een zwerveling ben ik op het land in de lucht als een vogel nooit zal ik verstollen van jou naar het volgende nu van onze liefde zichtbaar achter openingen tussen ritselende bladeren waar engelen in blauwe lucht ons troostend vertelden over ons falen

kennis wat kennis opgedaan van toenemende onwetendheid het gelaat gecamoufleerd met schoonheid geeft het geheim niet prijs nog slechts dichten in staat tot waarheid zonder bewijs

wind zal ik in de wind lopend zal ik schilderen licht gebogen recht in de wind nooit twijfelen blind schilderen blind dichten zonder woorden zonder verf zal ik lieven niet hebben

cavron saint-martin winterkou had ons dichterlijk bijeen gedreven vanuit het keukenraam opnieuw de wintervogels ik dacht jouw mond je vingers voelden Ezau ik dacht je huid en tochten langs de kusten duizenden malen het hele heerlijke lopend in de weilanden wist ik je die nacht met pinksterbloemen nu de stilte van het zijn

zoals ik dacht gedichten martin sjardijn

chronisch jij zei, ik zeg ze zei ik moest iedere keer betalen ik ben niet chronisch daar moet je voor betalen ik zei ik heb niks als je chronisch bent heb je een stempel en krijg je bijna alles gratis dan betaalt de staat ervoor arie is zo chronisch als de pest

Sein zum Tode Sein zum Tode dacht ik we brachten de krielkippen naar het veld rondbuikige mannen stopten en begonnen meteen de jacht in de modder langzaamaan kreeg ik een slechte naam ze had een lekkende tepel

tijd (Frévent 6 november 2018) zo zag ik haar zittend pulserend verlicht door de laptop aan de geduldige tafel stabiel dragend het leed van de dag in stilte verlangend naar versmelting van zinnen tussen woorden en dingen in het bad van de avond

metamorfose smeek dan te veranderen in laurier zoals Daphne dan wordt je mijn boom een stevige eik alsnog ter ere van de poëzie die je me schonk zo zal ik je gedenken van Plato's bolmens zoals we elkaar na scheiding vonden tot Hermus en Aphrodite zoals we op elkaar pasten versmolten in taal van een nieuw heel mens omkranst in gedichten

de brand II grote brand als boodschap van een vreemdeling zijn schoenen snel in het gras gezet samen scholen we in de schaduw van het vuur onschuldig koesterend de geheimen van het nieuwe leven. alleen in de as ontstond nieuwe kunst opnieuw in eindeloze vorm zonder kleur, zonder woorden wat wisten wij van taal? alleen as werd redding.

Anne in droge verf verzameld zie ik je gaan weg van versteende woorden glijdend in vage straten met wolken overdekt in lichte wind gekoesterd wild zal ik je ontmoeten in een vergeten huis

muze je bent er nog zoals gewoonlijk op de weg aan het strand met grote burgemeesters langs de haven je lachende blik het rode haar geverfd wijsgrijs in verwachting van het nooit meer en altijd het eindeloze landschap met kwartels als fantoom en bolbuikige mannen liederlijk lachend en altijd de vogels het ruisen van geduldige peppels het eeuwige luiden van de klok iedere dag altijd aanwezig het luiden van de klok

timaeus al zou je wonen in een huis voorbij je dromen in het woud met een bordes vol gaten al sliep je onder bruggen of in een tent van gaas ik zou je lieven zonder de handen van timaeus zonder geld, omdat er niets is om te hebben niets is om te kopen alleen de liefde zonder zien, zonder gehoor omdat er niets is om te horen niets is om te zien alleen de liefde

Fermate . aan het einde van deze draad jouw kiestoon . je neemt op en legt mij hoog op de vleugel . ik wentel mij in klanken en beklim de toonladders die jij tussen de treden door vergeet . lang voorbij een stilte keer je terug in het uur . als ik zeg je beter te kennen na vandaag en niet te geloven in de leegte onder . woorden, maar meer voel voor daden waarmee je desnoods mijn theorieën . omver schopt . je haakt af ik leg je langzaam terug in het passend model

analyse met A.I. van het gedicht van Anne Borsboom "Fermate", schreef Anne na een telefoongesprek tussen ons, waarbij we probeerden te communiceren, maar er was op dat moment een zekere afstand tussen ons, zij in Frankrijk en ik in Den Haag. "Fermate" is een muzikale term die aangeeft dat een noot of akkoord moet worden vastgehouden voor een bepaalde tijd, wat kan worden gezien als een metafoor voor het moment van stilte en verwachting tussen de dialoog. Het gedicht begint met een beeld van een telefoondraad, dat een fysieke afstand suggereert tussen ons. De "kiestoon" is symbool voor het wachten op een reactie, terwijl zij probeert contact te maken met mij. Wanneer de ik aan de andere kant van de lijn antwoordt, wordt de zij "hoog op de vleugel" gelegd, wat kan worden opgevat als een metafoor voor het gevoel van vervoering of opwinding die de interactie met deze mij teweegbrengt. De volgende regels, waarin de dichter zich wentelt in klanken en toonladders beklimt, kunnen worden geïnterpreteerd als de diepgaande emoties en gedachten die het gesprek oproept. De "toonladders die jij tussen de treden door vergeet" kunnen wijzen op de nuances en subtiliteiten van de relatie die misschien niet volledig worden begrepen of erkend door de ander. Ik was nog steeds getrouwd, hetgeen haar pijn deed. Het gedicht gaat verder met een opmerking over stilte en de terugkeer van de ander in de tijd. Hetgeen duidt op het gevoel van tijdloosheid of intense verbondenheid die dat gevoeld werd tijdens het gesprek, maar ook op de cyclische aard van de interactie, waarin stiltes worden doorbroken door momenten van verbinding. De laatste regels suggereren een zekere mate van afstand of afwijzing, waarbij de dichter "afhaakt" en mij terugplaatst in een naar haar idee "passend model". Dit kan betekenen dat de dichter zichzelf probeert te herstellen na de afwijzing of dat ze probeert de situatie te begrijpen door het in een bepaald kader te plaatsen. "Fermate" is een gedicht dat gaat over de complexiteit van menselijke relaties, de zoektocht naar verbinding en begrip, en de emoties die daarbij komen kijken, zoals opwinding, verwarring en afstand.

de sociëteit de voorzitter van de kunstenaarsvereniging loofde een prijs uit voor het antwoord op de vraag van wie is het gedicht met de zin gul, gul, gul, gul, gul, gul, en vogel zij werd boos toen ik mijn Ipad opende

Walking and Falling - olieverf op paneel 20x30 cm 1986

liefde nu lief ik je nog meer in letters, zoals de volgende trede van de trap van liefde naar een veiliger niveau leidt stabieler in droevenis in troost van zwarte letters het boek als hogere vorm van liefde

ja ze waren trots op de injecties als je er wat van zei, was het fout de overheid dient men te vertrouwen goed of fout zoals de bijbel leert ziek werden ze van twijfel maar bleven geloven de wetenschap werd goddelijk in de overheid wij zijn het in meerderheid eens en staan zij aan zij bewapenen ons tegen de vijand kost wat kost jongemannen halen voor ons de kolen uit het vuur

als hazen zonder gevecht zag ik in vriendschap, de andere haas ik stond niet op want hou niet van boksen hij bleef zitten trok zijn schoenen uit en dronk zijn goedkope wijn

de brand I toen kwam de brand als een boodschap van gaan schreeuwend in het witte veld we waren niet meer bij elkaar zonder een woord te wisselen wisten we van gaan het vuur verslond de woorden en de dingen alsof het nooit was geweest. de slechte dichter sprak niet meer alleen het dode steen liet weten van een onbekend gebeuren dat achter de hitte was ontstaan te bang om te leven te bang om te sterven stilte van valsheid

Deze gedichtenbundel geef ik gratis weg als tegenprestatie voor de ondersteuning die ik kreeg van de door de maatschappij gesteunde fondsen, zoals Stroom Den Haag, het Mondriaanfonds en de voormalige commissie voor beeldende kunsten, alsmede het voormalige Ministerie van CRM Martin Sjardijn 2023 www.sjardijn.com

Mars zeker zal ik je zien op het rode ijs van Mars als de aarde grijs is en wij warm geworden blauw

beeldbouwer zonder jou zal ik dichten als schilder zonder penseel de woorden vanzelf schrijven zoals een schilderij zichzelf schildert een beeld zichzelf bouwt

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.