1.-2 kafli

Auður djúpúðga kemur til Íslands og nemur lönd í Dölum og nefnir bæinn
sinn Hvamm. Hún bjó fyrsta veturinn á Íslandi í Bjarnarhöfn hjá bróður
sínum Birni. Auður var kristinnar trúar en það var ekki algengt á þessum tíma.

Eiríkur rauði flýr frá Noregi vegna vígamála og nemur land á Hornströndum
ásamt pabba sínum. Eiríkur giftist konu sem hét Þjóðhildur og nemur land í
Haukadal og nefnir bæinn sinn Eiríksstaði. Vegna vígamála þarf Eríkur að
fara frá Íslandi og er fyrstur að nema land á Grænlandi.

orðskýringar

glumra: hávær
hausakljúfur: þá sem klýfur hausa
ánauðugur:þræll

orðskýringar

glumra: hávær
hausakljúfur: þá sem klýfur hausa
ánauðugur:þræll

3. kafli

Guðríður hét dóttir Þorbjarnar og bjó að Laugarbrekku. Hún var hinn mesti skörungur í öllu athæfi og vænst kvenna. Hún fer með foreldrum sínum til Grænlands. Ástæða þess var að Þorbjörn faðir hennar var blankur og vildi freista gæfunar í nýju landi. Um þrjátíu manns fóru af stað en lentu í óveðri og tæpur helmingur fórust.

Orðskýringar

liggur eigi laust fyrir -er ekki auðvelt að fá.

við kjörin- Ákjósanleg.

vel hent - Henta vel.

vos - Bleyta, útivist í vondu veðri

skörungur í öllu athæfi sínu - dugnaðarforkur og ákveðin

3. kafli

Guðríður hét dóttir Þorbjarnar og bjó að Laugarbrekku. Hún var hinn mesti skörungur í öllu athæfi og vænst kvenna. Hún fer með foreldrum sínum til Grænlands. Ástæða þess var að Þorbjörn faðir hennar var blankur og vildi freista gæfunar í nýju landi. Um þrjátíu manns fóru af stað en lentu í óveðri og tæpur helmingur fórust.

Orðskýringar

liggur eigi laust fyrir -er ekki auðvelt að fá.

við kjörin- Ákjósanleg.

vel hent - Henta vel.

vos - Bleyta, útivist í vondu veðri

skörungur í öllu athæfi sínu - dugnaðarforkur og ákveðin

Loading...

Á Grænlandi var hallæri mikið. Þorbjörg var spákona og var kölluð lítil völva. Hún fór í veislur á vetrum og var henni nú boðið til Þorkels bónda til að spá fyrir um hvenær þessum óárni linni. Hún var skrautlega búin. Þorkell leiðir hana til sætis. Þorbjörg segir lítið en um kvöldið er hún spurð út í hvenær hún muni geta veittt svör við spurningum þeim er fyrir hana höfðu verið lagðar. Hún vill sofa um nóttina. Daginn eftir biður hún um konur sem kunna að fremja seiðinn og Varðlokur heita. Engar konur fundust en Guðríður Þorbjarnardóttir kann þessi fræði. Guðríður kveður kvæðið og enginn hafði heyrt það jafn fallega kveðið. Spákonan þakkar henni fyrir og segir að hallærinu taki nú brátt að linna með vorinu. Hún segir við Guðríði að hún muni gjaforð fá á Grænlandi og frá henni muni koma ættbogi mikill. Veðrátta batnaði og Þorbjörn fer um vorið til vinar síns Eiríks. Eiríkur gefur honum land á Stokkanesi og bjó Þorbjörn þar síðan.

Loading...

4. kafli

Loading...

Orðskýringar

Loading...

Orðskýringar

Loading...

glöggsæ -Augljós

fjölkunnug -Göldrótt

létta -Hætta linna

þvengi -Reimar

auðsýnir -Augljósirnir

Orðskýringar

fýstu - Báðu

þrekaður - Þreyttir

nytjum - Notum

hyggja - Telja, ætla

giftu - Gæfu

Eiríkur og kona hans Þjóðhildur áttu tvo syni. Þeir hétu Leifur og Þorsteinn. Báðir voru þeir efnilegir menn. Þorsteinn var heima með föður sínum en Leifur sigldi til Noregs. Á leiðinni kom hann hann við á Suðureyjum og kynntist konu sem hét Þórgunna. Hún var ættstór. Þórgunna vildi fara með Leifi en hann vildi ekki taka hana með. Þá segist hún vera með barni og ganga með son þeirra sem hún muni senda til Grænlands seinna. Leifur gefur henni grænlenskan möttul og tannabelti. Sveinninn hét Þorgils. Ólafur konungur biður Leif um að kristna Grænland. Á leið sinni til Grænlands finnur hann menn á skipsflaki og bjargar þeim og er síðan kallaður Leifur heppni. Eiríkur tekur ekki vel í hinn nýja sið en Þjóðhildur tekur kristna trú og lætur gera hús er kallast Þjóðhildarkirkja.

Eiríkur og kona hans Þjóðhildur áttu tvo syni. Þeir hétu Leifur og Þorsteinn. Báðir voru þeir efnilegir menn. Þorsteinn var heima með föður sínum en Leifur sigldi til Noregs. Á leiðinni kom hann hann við á Suðureyjum og kynntist konu sem hét Þórgunna. Hún var ættstór. Þórgunna vildi fara með Leifi en hann vildi ekki taka hana með. Þá segist hún vera með barni og ganga með son þeirra sem hún muni senda til Grænlands seinna. Leifur gefur henni grænlenskan möttul og tannabelti. Sveinninn hét Þorgils. Ólafur konungur biður Leif um að kristna Grænland. Á leið sinni til Grænlands finnur hann menn á skipsflaki og bjargar þeim og er síðan kallaður Leifur heppni. Eiríkur tekur ekki vel í hinn nýja sið en Þjóðhildur tekur kristna trú og lætur gera hús er kallast Þjóðhildarkirkja.

5. kafli

6. kafli

Um haustið gekk Þorsteinn Eiríksson að eiga Guðríði. Var veislan fjölmenn og fór vel fram. Þau fluttu í bú Þorsteins, Lýsufjörð í Vesturbyggð. Það bú átti Þorsteinn Eiríksson með öðrum manni sem Þorsteinn hét og kona hans Sigríður. Um veturinn kom sótt í bæinn og dóu margir. Þar á meðal tók Sigríður sótt og dó, og stuttu seinna Þorsteinn Eiríksson. Kom þá Þorsteinn að máli við Guðríði og bað hana að sitja yfir líki mannsins síns því hann vildi tala við hana. Bað Þorsteinn Eríksson Guðríði að hann og aðrir sem dóu í sóttinni yrðu grafnir af kristilegum sið og Garðar yrðu brenndir. Hann varaði hana við að giftast grænlenskum manni og bað um að hún legði fé þeirra til kirkju eða gefa fátækum mönnum. Gerði hún sem hann bað. Eftir það andaðist Þorsteinn og bar þá allt féið undir Guðríði. Tók Eiríkur við henni og sá vel um hana.

orðskýringar

andaðist- Dó
fýsist-vildi
hneig - Féll
gæsla-vernd varðveisla
vestribyggð- sjá kort

6. kafli

Um haustið gekk Þorsteinn Eiríksson að eiga Guðríði. Var veislan fjölmenn og fór vel fram. Þau fluttu í bú Þorsteins, Lýsufjörð í Vesturbyggð. Það bú átti Þorsteinn Eiríksson með öðrum manni sem Þorsteinn hét og kona hans Sigríður. Um veturinn kom sótt í bæinn og dóu margir. Þar á meðal tók Sigríður sótt og dó, og stuttu seinna Þorsteinn Eiríksson. Kom þá Þorsteinn að máli við Guðríði og bað hana að sitja yfir líki mannsins síns því hann vildi tala við hana. Bað Þorsteinn Eríksson Guðríði að hann og aðrir sem dóu í sóttinni yrðu grafnir af kristilegum sið og Garðar yrðu brenndir. Hann varaði hana við að giftast grænlenskum manni og bað um að hún legði fé þeirra til kirkju eða gefa fátækum mönnum. Gerði hún sem hann bað. Eftir það andaðist Þorsteinn og bar þá allt féið undir Guðríði. Tók Eiríkur við henni og sá vel um hana.

orðskýringar

Maður hét Þorfinnur karlsefni, sonur Þórðar hesthöfða. Hann bjó í Skagafirði og var ættgóður og auðugur. Hann var í kaupferðum og þótti fardrengur góður. Fór hann til Grænlands og með honum Snorri Þorbrandsson og fjórir tugir manna með þeim. Annað skip fór á sama tíma og komu bæði í Eiríksfjörð um haustið. Áttu þeir góð viðskipti við Eirík og bauð hann þeim veturvist í Brattahlíð. Þegar dró að jólum þyngist skap Eiríks og vildi Karlsefni vita hvað væri af. Eiríkur hafði áhyggjur af því að jólin hjá honum yrðu ekki nógu góð fyrir gestina, en Karlsefni bauð honum að nota vistirnar sem þeir komu með. Varð það úr og var veislan ein sú rausnarlegasta sem menn höfðu séð. Eftir jólin vill Karlefni fá Guðríðar og er Eiríkur því samþykkur en segir Guðríði þurfa að ráða því sjálf. Hún samþykkir ráðahaginn og var þá veislan aukin og gert brullap og var gleðin mikil þann vetur í Brattahlíð.

7. kafli

orðskýringar

föng á - getu til.
trautt- varla
foræði -valdi

varðveita í - geyma í
fálátari - Daufari,óánægðari